Με το κόμμα του και, τουλάχιστον όσο αφορά τις ευρωεκλογές, προσφέρει μια διέξοδο σε όσους θέλουν να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση χωρίς να ντρέπονται για την ψήφο τους.
Toυ Μάνου Βουλαρίνου
Ανδρέας Λοβέρδος: To νέο κόμμα ενόψει ευρωεκλογών και το μήνυμα των ψηφοφόρων του προς την κυβέρνηση
Ακόμα δεν είναι γνωστό το όνομα του κόμματος του συντρόφου Λοβέρδου αλλά μάλλον θα περιέχει τη λέξη «Εμπρός» (το οποίο προφανώς μόνο συμπτωματικά μοιάζει με το En marche του Μακρόν αφού, όπως είπε, ο σύντροφος το σκέφτηκε μόνος του) και ελπίζω ότι θα είναι κάτι τόσο ερωτικό όσο η φράση «Το εμπρός είναι κάτι που έρχεται από πίσω και από βαθιά» που χρησιμοποίησε ο rookie πρόεδρος. Έτσι κι αλλιώς, και παρά τον χρόνο που χάνεται με ονόματα και σήματα, αυτό που κυρίως έχει σημασία για ένα κόμμα είναι να έχει λόγο ύπαρξης. Και το κόμμα του Ανδρέα Λοβέρδου φαίνεται να έχει καθώς προσφέρει διέξοδο σε κάτι που μέχρι χτες ήταν ένα ιδιαιτέρως οδυνηρό πολιτικό αδιέξοδο: οι συμπολίτες που δεν θα ήθελαν να αποχωρήσουν από το «μέτωπο της λογικής» αλλά ήθελαν στις εκλογές να στείλουν και ένα μήνυμα στην κυβέρνηση δεν είχαν τι να ψηφίσουν.
Η κυβέρνηση, τουλάχιστον στα θέματα στα οποία το έργο της είναι εύκολο να διαπιστωθεί, δεν τα πάει και τόσο καλά. Κανονικά σε αυτές τις περιπτώσεις οι ψηφοφόροι που καταλαβαίνουν τη διαφορά ποδοσφαίρου και πολιτικής και δεν ψηφίζουν οπαδικά, στρέφονται σε κάποια εναλλακτική. Όμως αυτή τη στιγμή εναλλακτική στη Νέα τη Δημοκρατία δεν υπάρχει. Η αντιπολίτευση είναι από ανεπαρκής μέχρι επικίνδυνη και στο σύνολό της θυμίζει κλόουν τσίρκου: αστείοι και τρομακτικοί ταυτοχρόνως. Πράγμα που σημαίνει ότι είναι πολύ δύσκολο για έναν ψηφοφόρο της Νέας της Δημοκρατίας και ειδικά του Κυριάκου του Μητσοτάκη να τους ψηφίσει ακόμα και για να στείλει ένα μήνυμα στις ευρωεκλογές. Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα ένιωθε καλά αν με τη διαμαρτυρία του ενίσχυε τον ανεπαρκή Ανδρουλάκη, τον σαν βγαλμένο από σατιρικό σκετσάκι Κασσελάκη, αυτούς που έχασαν από τον Κασσελάκη, τον εχθρό της δημοκρατίας Κουτσούμπα, τον φαλακρό πωλητή φαρμάκων για τη φαλάκρα Βελόπουλο, τους παρατρεχάμενους του Κασσιδιάρη, τους θεούσους της Νίκης ή τη Ζωή τη Κωνσταντοπούλου; Από τη μια έχεις μια κυβέρνηση που παραπατάει και από την άλλη αντιπολίτευση που δεν έχει καν πόδια. Αδιέξοδο.
Μέχρι που εμφανίστηκε ο Λοβέρδος με το κόμμα του και, τουλάχιστον όσο αφορά τις ευρωεκλογές, προσφέρει μια διέξοδο σε όσους θέλουν να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση χωρίς να ντρέπονται για την ψήφο τους. Χάρη στο κόμμα του Λοβέρδου ο ψηφοφόρος του Κυριάκου Μητσοτάκη αποκτά εναλλακτική. Και μαζί του αποκτά εναλλακτική και ο ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ που δεν θέλει να ψηφίσει έναν άνθρωπο που είναι τόσο κολλημένος στο παρελθόν που θεωρεί επίκαιρα τα συνθήματα για τον λαό που δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά.
Πρόκειται για μια ψήφο ασφαλούς διαμαρτυρίας που δεν δυναμώνει κανέναν επικίνδυνο ακραίο και επιτρέπει στον ψηφοφόρο να μείνει στο «μέτωπο της λογικής» το οποίο πια (κι αν ο Ανδρέας ο Λοβέρδος δεν επιθυμεί να πυροβολήσει τα πόδια του) έχει δύο πολιτικούς εκπροσώπους. Και μπράβο του.
Πηγή: athensvoice.gr