Χρήστος Αφρουδάκης: Η ιστορία ενός μυθικού πολίστα

Μια ζωή στο νερό

Ο Χρήστος Αφρουδάκης ξεκίνησε να παίζει πόλο στη Βουλιαγμένη. Εκεί ήταν ήδη μεγάλο αστέρι ο αδελφός του Γιώργος. Θαύμαζε τον Γιώργο αλλά και τον άλλο Γιώργο, τον Μαυρωτά.

Το 1997 όταν η Βουλιαγμένη κατακτούσε το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης απέναντι στη Ρόμα του συγχωρεμένου Τίμπορ Μπένεντεκ αυτός ήταν 13 ετών και ονειρευόταν από τις εξέδρες να ζήσει μια τέτοια στιγμή.

Δεν έμελλε να την ζήσει. Έφτασε με την Βουλιαγμένη στους τελικούς του Λεν Τρόφι το 2004, στους ημιτελικούς το 2021 αλλά το παιδικό του όνειρο να πάρει ευρωπαϊκό τίτλο με τον ΝΟΒ δεν το έζησε.

Πόλη, Μόντρεαλ, Καζάν

Ο ήρωας μας ήταν μέλος της εθνικής εφήβων (νέων σήμερα) η οποία κέρδισε στον τελικό του Παγκοσμίου πρωταθλήματος της Πόλης με 7-8 την Κροατία και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης!

Μαζί με τον Ντόσκα, τον Θεοδωρόπουλο και τα άλλα παιδιά. Ο Χρήστος την ίδια χρονιά έγινε διεθνής και με την εθνική ανδρών στα 17. Είναι γεννημένος στις 23/5/1984.

Η ιστορία έγραψε ότι ο Χρήστος Αφρουδάκης θα κατακτούσε με την εθνική ανδρών δυο χάλκινα μετάλλια σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Το 2005 στο Μόντρεαλ πάλι κόντρα στην Κροατία όταν έστειλε την μπάλα στον αδελφό του Γιώργιο για να πετύχει το μεγάλο γκολ και το 2015 στο Καζάν όπου ήταν αρχηγός.

Το 2005 με προπονητή τον Καμπάνια και το 2015 κόντα στον Καμπάνια (Ελλάδα-Ιταλία). Ήταν μέλος της Ελλάδος που κέρδισε στο World League πρώτη φορά την Σερβία.

Είναι ο μοναδικός μαζί με τον φίλο του Μανώλη Μυλωνάκη που ήταν και στις δυο ομάδες. Μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες και σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δεν πήρε ποτέ αν και είχε ευκαιρίες.

Με την εθνική ανδρών θα πάρει και το χάλκινο στο World League του 2004 (ακολούθησαν τα μετάλλια του 2006 και του 2016) ενώ θα είναι μέλος της ομάδας του 2003 που έφτασε στην 4η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βαρκελώνης το 2003.

Κεφάλαιο Ολυμπιακοί Αγώνες

Συμμετείχε 4 φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το 2004 στην Αθήνα ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που κατέκτησε την 4η θέση αφού έχασε την τεράστια ευκαιρία απέναντι στη Ρωσία για το χάλκινο στον μικρό τελικό.

Ήταν από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας στην Αθήνα αν και από τους πιο μικρούς. Προπονητής ο Σάντρο Καμπάνια, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καριέρα του Χρήστου.

Ταξίδεψε στο Πεκίνο το 2008, στο Λονδίνο το 2012 και επέστρεψε το 2016 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο για να κλείσει την καριέρα του με την 6η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Έπαιξε στην εθνική ανδρών με μια μικρή διακοπή από το 2001 έως το 2016.

Από τη Βουλιαγμένη στη Νάπολη

Ο Χρήστος, γιος του Πολύβιου, που ήταν έφορος στην Βουλιαγμένη όταν εκείνη κατέκτησε το Κυπελλούχων Ευρώπης (1997), αδελφός του Γιώργου και του Ζάχου (έπαιξε και μαζί του), ξεκίνησε να παίζει στη Βουλιαγμένη και έφυγε μετά από τους τελικούς του 2004 στο Λεν Τρόφι.

Για που; Για την Ιταλία. Πήγε να παίξει πόλο στην πόλη του Ντιέγκο Μαραντόνα. Στην Νάπολη. Λίγο οι εμφανίσεις του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 λίγο ο Ιταλός Σάντρο Καμπάνια που τον συμβούλεψε να κάνει το μεγάλο βήμα, ο Χρήστος, πήρε μεταγραφή στην Ποζίλιπο.

Έζησε δυο χρόνια στην Ποζίλιπο και το 2005 έγινε ο πρώτος Έλληνας που κατέκτησε με ξένη ομάδα το Τσάμπιονς Λιγκ. Αργότερα ο Θόδωρος Χατζηθεοδώρου έγινε ο 2ος με την Παρτιζάν.

Κατέκτησε και το Σούπερ Καπ Ευρώπης με την Ποζίλιπο και πέρασε δυο φανταστικά χρόνια στην Νάπολη όπου έχει ακόμη φίλους. Καλούς φίλους. Έπαιξε στην ομάδα του Νότου της Ιταλίας και με τον Βάνια Ουντόβισιτς που σήμερα είναι υπουργός των σπορ στη Σερβία.

Το μήλον της έριδος

Το καλοκαίρι του 2006 ήταν από τα πιο “καυτά” για την ελληνική υδατοσφαίριση.

Το μεταγραφικό σήριαλ του καλοκαιριού είχε πρωταγωνιστή τον Χρήστο Αφρουδάκη. Είχε αποφασίσει να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Ο αδελφός του, ο Γιώργος, είχε υπογράψει τότε στον Ολυμπιακό, και όλοι έλεγαν ότι θα τον ακολουθήσει και ο Χρήστος. Ο Εθνικός από την άλλη μετά από το Κύπελλο του 2005 είχε κερδίσει και το πρωτάθλημα του 2006 και ο χρηματοδότης της ομάδας, ο Γιώργος Βασιλόπουλος, ήθελε να φτιάξει μια ομάδα που θα κυριαρχήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Απέκτησε τον καλύτερο τερματοφύλακα στον κόσμο, τον Σέρβο Ντένις Σέφικ, και έριξε δίχτυα για τον Χρήστο Αφρουδάκη. Ο Λεωνίδας Θεοδωρακάκης είχε πάρει την απόφαση να σπρώξει “τρελό” χρήμα για να επιστρέψει ο Ολυμπιακός στην κορυφή σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Έδωσε πολλά για τον Χρήστο, έδωσε πολλά και ο Βασιλόπουλος. Ο Χρήστος κατέληξε στον Εθνικό.

Έπαιξε μόλις έναν χρόνο. Η ομάδα δεν μπορούσε να “χτυπήσει” τον Ολυμπιακό ο οποίος την ίδια χρονιά πήρε το νταμπλ και επέστρεψε στο Final-4 του Τσάμπιονς Λιγκ μετά από την κατάκτηση του τίτλου το 2002.

Το Final-4 του Κυπέλλου της Καλαμάτας (2007) και το παιχνίδι Ολυμπιακός-Εθνικός ήταν ουσιαστικά και το τέλος των ονείρων του Εθνικού.

Από τον Εθνικό στον Ολυμπιακό

Το επόμενο καλοκαίρι ο Λεωνίδας Θεοδωρακάκης έχοντας πολύ χρήμα από τα μέλη του Ολυμπιακού για να διαχειριστεί αλλά και τον Γιώργο Γλου στο πλευρό του, ο οποίος αναλάμβανε συμβόλαια παικτών στον ΟΣΦΠ αλλά δεν το διαφήμιζε, έφερε τον Χρήστο στους πρωταθλητές Ελλάδος.

Κέρδισε τα πάντα με τον Ολυμπιακό αλλά δεν έφτασε σε Final-4 Τσάμπιονς Λιγκ. Την μια χρονιά έμεινε εκτός από τη Γιουγκ και την άλλη από τη Μλάντοστ. Ο Ολυμπιακός είχε εξαιρετική ομάδα εκείνη την εποχή αλλά δεν τα κατάφερνε στην Ευρώπη.

Στον Ολυμπιακό θα παραμείνει έως το 2011. Θα κερδίσει 8 τίτλους. Τέσσερα νταμπλ (2008-2011).

Επιστροφή στη Βουλιαγμένη

Το καλοκαίρι του 2011 επιστρέφει στην Βουλιαγμένη με την οποία έως τότε δεν είχε κατακτήσει τίτλο.

Το 2012 θα κερδίσει το νταμπλ με τη Βουλιαγμένη. Το 2017 η Βουλιαγμένη θα “σπάσει” το σερί του Ολυμπιακού και με τον Κώστα Λούδη στον πάγκο της θα πάρει το Κύπελλο στο Καρπενήσι.

Αυτός έως σήμερα είναι και ο τελευταίος τίτλος του Χρήστου. Έχει συνολικά 5 πρωταθλήματα, 6 Κύπελλα, 1 Τσάμπιονς Λιγκ και 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης.

Το μυαλό του Χρήστου

Ο Χρήστος Αφρουδάκης είναι από τους πιο έξυπνους παίκτες που πέρασε από το ελληνικό πόλο. Πάντα έπαιζε με το μυαλό. Ήταν πάντα πιο μπροστά.

Όσο του άρεσε να σκοράρει του άρεσε να δίνει ασίστ και να στέλνει την μπάλα σε απίθανα σημεία.

Δυνατό περιφερειακό σουτ, ασίστ-φαρμάκι και ηγετική φυσιογνωμία. Διατέλεσε πρόεδρος στον ΣΕΑΥ και ουσιαστικά ήταν αυτός που τον “έστησε” ξανά. Του αρέσει η θάλασσα, να κάνει βόλτες στη Βουλιαγμένη, το καλό φαγητό και το τένις.

Είναι χρόνια σε σχέση με την διεθνή πολίστρια Χριστίνα Τσουκαλά και όπως όλα δείχνουν θα το πάρει σύντομα το κορίτσι.

Μετά από το τέλος της καριέρας του θα μπορούσε να γίνει προπονητής αλλά αυτός θα ήθελε να εμπνεύει πιο πολύ τα νέα παιδιά ή και να οργανώνει και να οδηγεί…

Θα ήταν ευχής έργον να είναι “δίπλα” στον ΝΟΒ και την επόμενη ημέρα και να τον δούμε και πρόεδρο.

Πηγή: gazzetta.gr