(αναδημοσίευση από το Ιστοριοδίφης – Ιstoriodifis) Κρυμμένος για αιώνες κάτω από την άμμο του Μεγάλου Καβουρίου, στον σημερινό Δήμο Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, αποκαλύφθηκε πριν λίγα χρόνια ένα ιδιαίτερα όμορφο εύρημα για την αρχαία Αττική. Ένας αμαξιτός δρόμος με διάρκεια χρήσης από τον 4ο αι. έως και τον 2ο αι. π.Χ..
Το σωζόμενο τμήμα είναι περίπου τριακοσίων μέτρων, ακολουθεί μια πορεία που κάποτε ένωνε τον δήμο Αιξωνίδων Αλών με το μικρό παραλιακό λιμάνι της περιοχής. Στην αρχαιότητα περνούσαν άμαξες φορτωμένες εμπορεύματα, καμιά φορά και με ταξιδιώτες που πήγαιναν ή έφευγαν από την ακτογραμμή της Αττικής.
Οι αναλημματικοί τοίχοι που πλαισιώνουν τον δρόμο ανακατασκευάστηκαν και θυμίζουν πεζούλια, τα οποία όμως εκείνη την εποχή υπήρξαν και ο λόγος που το οδόστρωμα έμενε στη θέση του και δεν ταξίδευε μαζί με τους ναυτικούς. Σε κάποια σημεία του υπάρχουν ανοίγματα, τα οποία είχαν τη χρήση απορροής των υδάτων από τον δρόμο. Στο φαρδύτερο και πιο κοντινό σημείο του προς τη θάλασσα βρέθηκαν τα θεμέλια ενός μικρού ορθογώνιου κτίσματος που ίσως ήταν σταθμός ελέγχου.
Μου φαίνεται ότι και οι αρχαίοι Τελωνείο περνούσαν. Κοιτάζοντας μέσα στο νερό όμως η ιστορία συνεχίζεται, όχι πλέον με αρχαία, αλλά με ένα νεότερο μνημείο. Το βραχάκι που αρκετοί θαυμάζουν από την ακτή και περπατούν το καλοκαίρι μες στο νερό για να το προσεγγίσουν ώστε να το ανέβουν, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ότι είναι ένα πολυβολείο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Οπότε παιδιά, κολυμπάτε στο παρελθόν. Και με αυτό σας χαιρετώ και σας αφήνω να ανακαλύψετε την ιστορία γύρο σας!
Ευχαριστώ την εταιρεία Timestamp για τις υπέροχες εναέριες φωτογραφίες.