Η Ιστορία δεν αρχίζει μ’ εμάς και δεν τελειώνει με εμάς! Είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι – ιδιαίτερα οι πολιτικοί – δεν το έχουν συνειδητοποιήσει. Μεγάλο και σοβαρό ατόπημα.

Δεν θα ενοχλούσαν τα κίβδηλα νομίσματα εάν δεν έβλαπταν την οικονομία και δεν εξαπατούσαν την κοινωνία. Όμοια και η παραχάραξη της ιστορίας, δεν θα ενοχλούσε, εάν δεν ζημίωνε την εξέλιξή της και δεν απέτρεπε τους νέους να συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωσή της.

Έναυσμα για την προτροπή ενασχόλησης μ’ αυτό το θέμα της ιστορίας του Δημαρχείου της Βούλας (σήμερα Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης), μας έδωσαν παλαιοί Βουλιώτες, προεξάρχοντος του διακεκριμένου τότε (1982-86), δημοτικού συμβούλου Κώστα Τσιριγώτη, για πρόσφατo δημοσίευμα στο τοπικό έντυπο «Δημοσιογράφος», στο οποίο, προφανώς από άγνοια, διαπράττεται παραχάραξη της τοπικής ιστορίας. Και τούτο, όχι για το τυπικό του πράγματος, όσο για την αρνητική διδαχή ως απόσταγμα, της υπεξαίρεσης του έργου της προσφοράς κάποιων ανθρώπων προς τον τόπο τους και την κοινωνία.

Ποια είναι η αρνητική διδασκαλία; Η αποτροπή από την ενεργό δράση και συμμετοχή των νεότερων, για ανιδιοτελή κοινωνική προσφορά.

Γιατί να συμμετέχουν οι νεότεροι στους κοινωνικούς αγώνες, οποιουδήποτε διαμετρήματος, όταν αντί της αναγνώρισης, της απλής έστω αναφοράς, αντιμετωπίζουν το συχνό φαινόμενο, όχι μόνο της αγνόησης, της παρασιώπησης, της λήθης, αλλά της καπηλείας· γιατί;

Λέει λοιπόν το εν λόγω έντυπο, ελαφρά τη καρδία, στην «ιστορία» του, (χωρίς να το κρίνουμε δημοσιογραφικά, πράγμα που δεν το συνηθίζουμε), αφού αναφέρεται επί μακρόν στην «καλλιτεχνική» διαδρομή του κτηρίου ως νυκτερινού κέντρου Pamela’s κ.λπ. της τραγουδίστριας Ελ. Παμέλας, που την «συνέδεε στενή φιλία με τη Δέσποινα Παπαδοπούλου, σύζυγο του δικτάτορα», τις φορολογικές παρανομίες, περιπέτειές του κ.λπ., αφού πέρασαν τα χρόνια και είχε κλείσει και λεηλατηθεί (αληθώς), λέει πως «κατόπιν πολιτικών πιέσεων (ποίων) και με ενέργειες του τότε Δημάρχου Βούλας, Γιάννη Κιούκη, ο ΟΕΤ αποφάσισε να παραχωρήσει το κτήριο στο Δήμο Βούλας, τον Αύγουστο του 1985…».

Ο συντάκτης, βεβαίως, του «ιστορικού» το κατέγραψε κατόπιν διηγήσεων, διότι ούτε τα έζησε ούτε υφίστατο τότε και επομένως η άγνοια φαίνεται συγγνωστή. Αν όμως ανέτρεχε, στα αρχεία του Δήμου, στα οποία έχει εύκολη πρόσβαση, και στα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου ή μιλούσε με τους τότε δημοτικούς συμβούλους που βρίσκονται εν ζωή, θα έβλεπε τον μοναδικό Αντιδήμαρχο Βούλας, τότε, τον Κώστα Βενετσάνο στον οποίο είχε μεταβιβασθεί, μεταξύ άλλων, -κατόπιν προεκλογικής συμφωνίας κατά τη συνένωση τριών ανεξάρτητων συνδυασμών- η πρώτη αρμοδιότητα του Δημάρχου, η εκπροσώπηση του Δήμου ενώπιον των δημοσίων αρχών κ.λπ.

Η πραγματική ιστορία

Ιδού λοιπόν πως έχουν συνοπτικά τα γεγονότα, για την αποκατάσταση της ιστορικής πραγματικότητας, βασισμένη σε έγγραφα και πρακτικά του Δημοτικού και Νομαρχιακού Συμβουλίου και μαρτυρίες των πρωταγωνιστών:

Σε μια από τις πρώτες συνεδριάσεις του Δ.Σ. Βούλας, παρουσία του τότε Νομάρχη Πειραιά (στη Νομαρχία του οποίου υπαγόμασταν τότε) ο δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας Κώστας Τσιριγώτης έθεσε το θέμα της παραχώρησης του συγκεκριμένου κτηρίου, πρώην Παμέλας, στο Δήμο μας. Τη μεθεπομένη ο Αντιδήμαρχος Κ. Βενετσάνος παρουσίαζε στο Νομάρχη, Βασίλη Παπαδόπουλο, τεκμηριωμένη κατάσταση αιτημάτων – διεκδικήσεων: α) εκείνων που δεν απαιτούσαν οικονομική επιβάρυνση, αλλά μόνο πολιτική βούληση, και β) εκείνων που συνεπάγοντο και οικονομική επιβάρυνση. Μεταξύ των πρώτων, μετά την παραχώρηση του οικοπέδου τού Ταμείου Εθνικής Άμυνας (ΤΕΘΑ) 11,5 στρεμμάτων όπου το Β΄Δημοτικό Σχολείο σήμερα, προεβλήθη η παραχώρηση του κτηρίου πρώην Pamela’s, και τώρα Δημαρχείο.

Μετά από αίτημά μας, το θέμα ήλθε προς συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο (της Υπερνομαρχίας Αττικής) προεδρεύοντος του υπερνομάρχη Θεοδ. Κατριβάνου, ο οποίος κάλεσε κατά τη συζήτηση του θέματος, το δήμαρχο Γιάννη Κιούκη στο βήμα.

Ο Γ. Κιούκης δήλωσε ότι «την εισήγηση θα κάνει ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος Κ. Βενετσάνος, ο οποίος έχει χειριστεί την υπόθεση, στα πλαίσια της αρμοδιότητάς του». (…)

Μετά την εισήγηση του Κ. Βενετσάνου, ο Υπερνομάρχης, απευθυνόμενος στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, είπε: «Κύριοι σύμβουλοι, μετά την απολύτως τεκμηριωμένη και πλήρως αριθμοποιημένη εισήγηση του κ. Αντιδημάρχου προτείνω το αίτημα να γίνει ομόφωνα αποδεκτό».

Και έγινε και διαβιβάστηκε στον ΕΟΤ (Ν. Σκουλάς), και δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα, αλλά τελικώς, όντως παραχωρήθηκε τον Αύγουστο του 1985, επί δημαρχίας Ι. Κιούκη, αλλά όχι «με ενέργειες του τότε δημάρχου Βούλας Ι. Κιούκη», όπως σημειώνεται στο έντυπο, αλλά με μεθοδικές, επίμονες και προσεγμένες ενέργειες του Αντιδημάρχου τότε Βούλας Κ. Βενετσάνου στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του, τεκμηριωμένες οικονομοτεχνικά και νομικά και με επίσημη προμελέτη.

Αυτή είναι η ιστορία μεταβίβασης του κτηρίου, πολύ συνοπτικά, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και προς παραδειγματισμό για τους νεότερους.

Οι αγώνες, οι μεγάλες διεκδικήσεις δεν κερδίζονται ούτε με αστήρικτες κραυγές, ούτε με πλατιά χαμόγελα και «κονέ».

Οι αγώνες κερδίζονται όταν διεξάγονται με επιμονή, υπομονή και μεθοδικότητα, με κόπο και θυσίες και με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι είναι δίκαιοι και οι διεκδικήσεις εφικτές.

Σημείωση: Το παρόν άρθρο της ΕΒΔΟΜΗΣ, προσυπογράφει ο Κώστας Τσιριγώτης.

Πηγή: εφημερίδα «Εβδόμη», 08.01.2022