Του Κώστα Στούπα
Τελικά ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις εκλογές στις ΗΠΑ με ευκρινή και σημαντική διαφορά από την Καμάλα Χάρις. Αυτό αποτελεί έναν επιπλέον λόγο αύξησης της δυσπιστίας του κοινού απέναντι στο σύστημα και τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης που έβλεπαν τη μάχη να εξελίσσεται στήθος με στήθος.
Το χειρότερο αποτέλεσμα για τις ΗΠΑ θα ήταν να χάσει ο Τραμπ με μικρή διαφορά κάτι που θα οδηγούσε τον ίδιο και τη μισή Αμερική να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα κάτι που θα πολλαπλασίαζε το ήδη υπάρχον εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Ο εφιάλτης μιας νέας 6ης Ιανουαρίου προς το παρόν απομακρύνθηκε.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν σχεδιάζει να τηλεφωνήσει στον νεοεκλεγέντα Ρεπουμπλικανό πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ για να τον συγχαρεί για τη νίκη του στις εκλογές, δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ.
“Δεν γνωρίζω τα σχέδια του προέδρου να συγχαρεί τον Τραμπ για την εκλογή”, είπε ο Πεσκόφ κατά τη διάρκεια της πρωινής συνέντευξης Τύπου.
“Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια μη φιλική χώρα που εμπλέκεται άμεσα και έμμεσα στον πόλεμο εναντίον του κράτους μας”, πρόσθεσε.
Παρ’ όλα αυτά το βασικό σενάριο είναι πως ο Τραμπ θα σταματήσει την βοήθεια προς την Ουκρανία αναγκάζοντας την ηγεσία της σε έναν συμβιβασμό με τη Ρωσία η οποία θα συνεχίσει την κατοχή σε κάποιες από τις ουκρανικές περιοχές που εισέβαλε.
Για τον Πούτιν αυτό αποτελεί μια λύση έντιμης εξόδου από έναν πόλεμο που αλλιώς τον υπολόγιζε και αλλιώς εξελίχθηκε. Η Ουκρανία αποδείχτηκε για τον Πούτιν οδυνηρό μάθημα καθώς μια αδύναμη στρατιωτικά χώρα κατάφερε να ταπεινώσει μια αυτοπροβαλλόμενη ως στρατιωτική υπερδύναμη.
Το ερώτημα είναι αν η συμφωνία θα επιτρέπει στην υπόλοιπη ελεύθερη Ουκρανία να ενταχθεί στο δυτικό σύστημα.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ είναι από τους πρώτους που συνεχάρησαν τον πρόεδρο Τραμπ. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ αν και έχει δεσμευτεί πως θα εγκαταλείψει την Ουκρανία στη τύχη της, έχει διατυπώσει άλλη γραμμή πλεύσης για το Ισραήλ.
Επί προεδρίας Τραμπ ο ακροδεξιός συνασπισμός του Νετανιάχου ίσως βρει την ευκαιρία και τη στήριξη να εξουδετερώσει την απειλή του Ιράν αλλάζοντας τους χάρτες και τις ισορροπίες της Μέσης Ανατολής. Εν αντιθέσει με την Καμάλα Χάρις που ήταν ευάλωτη στις φιλοπαλαιστινιακές πιέσεις της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών, ο Τραμπ υποστηρίζει ανοιχτά τις επιλογές του Ισραήλ.
Ερντογάν
Μεταξύ αυτών που συνεχάρησαν τον Τραμπ ήταν και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν.
Ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι συγχαίρει τον “φίλο μου Ντόναλντ Τραμπ” για τη νίκη. Είπε επίσης ότι ελπίζει πως οι σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ θα ενισχυθούν.
Επί της ουσίας όμως η Τουρκία έχει χτυπήσει την πόρτα των BRICS και έχει εντελώς διαφορετική οπτική για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.
Ο Τραμπ είναι μεγάλος υποστηρικτής του Ισραήλ, ενώ ο Ερντογάν απείλησε πρόσφατα ότι θα εισβάλει στο Ισραήλ για να βοηθήσει στη στήριξη της Γάζας. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε που θα βρεθεί το σημείο ισορροπίας μεταξύ τους.
Αν και ο Τραμπ δεν έχει πάψει να εκδηλώνει τη συμπάθειά για τον Ερντογάν επί της προεδρίας του η Τουρκία πετάχτηκε έξω από το “πρότζεκτ” του F-35 και υπέστη κυρώσεις σε ό,τι αφορά τις προμήθειες αμυντικού εξοπλισμού.
Ο Μ. Πομπέο ως υπουργός των Εξωτερικών επισκέφθηκε την Ελλάδα αποκλείοντας επιδεικτικά να συναντήσει την τουρκική ηγεσία.
Την περασμένη εβδομάδα ο πρώην υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ και πιθανά νέος υπουργός Άμυνας, συναντήθηκε με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος φαίνεται πως εκτίμησε σωστά το επερχόμενο εκλογικό αποτέλεσμα.
Ινδία
Ο Ινδός πρωθυπουργός Μ. Μόντι ανέφερε πως: “Ανυπομονώ να ανανεώσουμε τη συνεργασία μας για την περαιτέρω ενίσχυση της Ολοκληρωμένης Παγκόσμιας και Στρατηγικής Συνεργασίας Ινδίας-ΗΠΑ”.
Η σχέση της Ινδίας με τις ΗΠΑ ίσως δεν θα είναι τόσο εύκολη αυτή τη φορά καθώς η Ινδία χρηματοδοτεί την κατασκευή του μεγαλύτερου λιμανιού στο Ιράν, ο αποκλεισμός και η τιμωρία του οποίου μοιάζει να είναι ψηλά στην ατζέντα της τραμπικής προεδρίας.
Η κατάσταση αυτή μπορεί να αποτελέσει πεδίο διαμάχης μεταξύ ΗΠΑ και Ινδίας.
Η Ευρώπη θα κληθεί να ενηλικιωθεί αμυντικά και γεωπολιτικά πολύ σύντομα. Ο Τραμπ έχει θέσει ήδη το ζήτημα της αύξησης των αμυντικών δαπανών προκειμένου να διατηρήσει το ΝΑΤΟ σε ισχύ. Επιπλέον, αν οι Ευρωπαίοι συμφωνήσουν σε αυτό, ίσως ζητήσει το ΝΑΤΟ από συμμαχία του Β. Ατλαντικού να μετεξελιχτεί σε παγκόσμια δυτική συμμαχία. Αυτό σημαίνει πως οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να αναλάβουν μερίδιο και στη προστασία τη Ταιβάν, της Ιαπωνίας, της Κορέας κλπ. Αυτά δεν είναι εύκολα για τις γερασμένες ευημερούσες ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Ο πλέον χαμένος της νίκης του Ντόναλντ Τραμπ μοιάζει να είναι ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι, ο οποίος θα κληθεί να διαχειριστεί την απώλεια εδαφών και πιθανόν κάποια εμπόδια στην προσέγγιση του δυτικού οικονομικού, πολιτικού και αμυντικού συστήματος.
Η Κίνα αποτελεί το βασικό στόχο αντιπαλότητας των ΗΠΑ για την προεδρία Τραμπ. Η επιβολή δασμών στις κινέζικες εξαγωγές θα αυξήσει το κόστος ζωής των Αμερικάνων. Από την άλλη πλευρά αν υπάρξουν αντίποινα από τη Κίνα θα πληγούν οι περισσότερες αμερικάνικες επιχειρήσεις που αντλούν σημαντικό μέρος των εσόδων από την κινέζικη αγορά. Στην περίπτωση αυτή το πλήγμα για τα χρηματιστήρια θα ήταν μεγάλο.
Σε γενικές γραμμές όμως η εμπειρία της προηγούμενης προεδρίας Τραμπ κατέδειξε πως είναι απρόβλεπτος και χωρίς σαφή γραμμή πλεύσης μεταξύ συμμάχων και αντιπάλων. Για την ακρίβεια πολλούς από τους αντιπάλους και ανταγωνιστές των ΗΠΑ τους θεωρεί φίλους και ιδεολογικά συγγενείς.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί σύγχυση η οποία θα μπορούσε να αποδειχτεί επικίνδυνη.
Πηγή: capital.gr