Γράφει ο Λάζαρος Καραούλης, Μέλος Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής
Η Ελλάδα, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Eurostat, το 2020 είχε το υψηλότερο ποσοστό ατυχημάτων με μοτοσυκλέτες 32,2% (πίνακας 1), πρωτιά την οποία διατηρεί δυστυχώς εδώ και αρκετά χρόνια. Δεύτερη σε ατυχήματα έρχεται η Κύπρος με 29,2% και το Λουξεμβούργο με 26,9%.
Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, τα τροχαία ατυχήματα που γίνονται στην Αττική (περίοδος μέτρησης 2007-2020) αντιστοιχούν σε ποσοστό στο 54,7%. Το 52% αφορά επιβατικά αυτοκίνητα, ενώ το 35,5% αφορά τις μοτοσυκλέτες. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το 82,7% των καταγεγραμμένων ατυχημάτων έχουν πραγματοποιηθεί σε δημοτικούς δρόμους!
Ένα στα δύο ατυχήματα πανελλαδικά γίνονται στην Αττική και πολλά από αυτά στους δρόμους της Ανατολικής Αττικής, απο το Μενίδι ως την παραλιακή της Βούλας. Ενδεικτικά αναφέρω τα παρακάτω που έπεσαν στην αντιληψή μου:
Α. Τροχαίο ατύχημα σημειώθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης (26/5) στη Λεωφόρο Μαραθώνος στη Ραφήνα στο ύψος των φαναριών με την Αρίωνος. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες στο τροχαίο εμπλέκονται 1 φορτηγό και 3 ΙΧ αυτοκίνητα. 19/5 τροχαίο στο 36ο χιλιόμετρο της λεωφόρου Αθηνών-Σουνίου, στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας Κορωπίου, 3 τραυματίες.
Β. Στις 15 Απριλίου αναποδογύρισε αυτοκίνητο στη Λ. Μαραθώνος λίγο πριν την διασταύρωση Ραφήνας.
Γ. Στις 18 Απριλίου αυτοκίνητο καρφώθηκε στην κολώνα (Λ.Μαραθώνος) λίγο πριν το 2ο Λύκειο Νέας Μάκρης.
Δ. 1η Μαρτίου αυτοκίνητο κάνει ξαφνικά αριστερά στη Διονύσου (Ανατολή) με αποτέλεσμα ο Αντώνης (πατέρας δύο παιδιών και εργαζόμενος σε δύο δουλειές) που ανέβαινε με τη μηχανή του έχασε το ένα του πόδι από την πρόσκρουση και προσπαθεί να σώσει το άλλο με διαδοχικά χειρουργεία.
Το τελευταίο περιστατικό με θύμα έναν νέο πατέρα δύο παιδιών από το Μαραθώνα, είναι το δεύτερο μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια μετά τον Λάμπρο, που άλλος ένας νέος πατέρας και εργαζόμενος μένει ανάπηρος χωρίς να ευθύνεται ο ίδιος.
Στο σημείο αυτό χρειάζεται να αναδείξουμε ένα άλλο θέμα το οποίο προκύπτει για τα θύματα των τροχαίων ατυχημάτων, τα οποία καλούνται χωρίς καμία στήριξη από την Πολιτεία, να σηκώσουν ένα μεγάλο βάρος νομικών και νοσηλευτικών εξόδων, δυσανάλογων με τη οικονομική τους κατάσταση. Στις περισσότερες περιπτώσεις καθυστερούν πάρα πολλά χρόνια οι δικαστικές αποφάσεις, ενώ αντίθετα τα νοσήλια και οι θεραπείες αποκατάστασης πρέπει να γίνονται άμεσα. Για να μην αναφέρουμε το πιο βασικό ότι η οικογένεια του κάθε θύματος στηρίζεται οικονομικά από το μισθό του, με αποτέλεσμα, πέραν των υπολοίπων, να διαταράσσεται δραματικά η βιωσιμότητα της οικογένειας και των παιδιών.
Ειδικά σε αυτό το ζήτημα θα πρέπει να δοθεί άμεσα λύση. Χρειάζεται άμεσα εκσυγχρονισμός του πλαισίου υποστήριξης αυτών των θυμάτων, τόσο στο θέμα της άμεσης χορήγησης επιδόματος αναπηρίας, όπως επίσης και της ταχείας έκδοσης της ανάλογης δικαστικής απόφασης, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο νοσηλευτικό γολγοθά που έχουν μπροστά τους.
Για μία δίκαιη κοινωνία που θα στέκεται αρωγός στους αδύναμους, για ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος που θα βγάζει το κοινωνικό πρόσωπο στις δύκολες στιγμές των πολιτών και δεν θα τους ταλαιπωρεί.
