Ολοι είμαστε χαρούμενοι με τη δρομολόγηση του έργου του Ελληνικού – ή σχεδόν όλοι, τέλος πάντων. Ωστόσο, αυτό που δεν έχουμε αντιληφθεί πλήρως είναι ότι η επένδυση της Lamda θα δώσει νόημα (και υπόσταση) στο ανέκδοτο (ή στον ευφημισμό, εάν προτιμάτε) της «Αθηναϊκής Ριβιέρας». Γιατί, σε ποιον σοβαρό άνθρωπο ή επισκέπτη της χώρας μπορείς να συστήσεις ως «Ριβιέρα» μια ακτογραμμή απολύτως κατακερματισμένη, σε πολλά σημεία παντελώς απρόσιτη για τους πολίτες ή σε πλήρη εγκατάλειψη;
Η νέα παράκτια ζώνη του Ελληνικού θα είναι συνολικού μήκους 3,5 χλμ.: θα περιλαμβάνει έναν παραλιακό οικισμό, πολυτελές ξενοδοχείο, υπερσύγχρονη μαρίνα, παγκόσμιας εμβέλειας ενυδρείο, ενώ προβλέπεται και η διαμόρφωση νέας παραλίας μήκους 1.000 μέτρων και πλάτους 50 μέτρων. Είναι κρίσιμο να περιφρουρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας στο παραθαλάσσιο μέτωπο. Γνωρίζουμε, ευτυχώς, ότι η παραλία θα είναι ελεύθερης πρόσβασης.
Τι σημαίνει, όμως, αυτό; Στη Βουλιαγμένη, για παράδειγμα, έχουμε αποδεχθεί καθεστώτα εξωφρενικών τιμοκαταλόγων στις πιο προνομιούχες παραλίες της. Αν ακολουθήσουμε το ίδιο μοντέλο και στο Ελληνικό, θα έχουμε κάνει ξανά το ίδιο λάθος: θα αποξενώσουμε τα τέσσερα πέμπτα της κοινωνίας μας από ένα δημόσιο αγαθό, ενώ το ίδιο ανεπιθύμητοι θα αισθάνονται και οι τουρίστες μικρού ή μεσαίου εισοδήματος. Συνοπτικά: με το Ελληνικό μάς δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε τα πράγματα αλλιώς. Ας τα κάνουμε.
Πηγή: kathimerini.gr