TOY ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟY
«Οι ακτές ανήκουν στο λαό, χωρίς διακρίσεις…» (Κοινή γραπτή δήλωση Δημάρχων του παραλιακού μετώπου, συμπεριλαμβανομένου του τ. Δημάρχου Βούλας Γ. Μάντεση), ΕΒΔΟΜΗ, 3.3.2001].
Ναι· «Οι ακτές ανήκουν στο λαό», στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς διακρίσεις κατά φύση (φυσικό δίκαιο) και κατά νόμο (θετό δίκαιο). Μόνο που με διάφορα τερτίπια – νομικά κείμενα, δικαστικές αποφάσεις κ.λπ., κάποιοι επιχειρούν να περιορίσουν αυτή την κοινή χρήση ή και να την καταργήσουν, ιδιοποιούμενοι ποοικιλοτρόπως αυτό το κοινό αγαθό.
Τη θρυαλλίδα ενασχόλησης για μια ακόμη φορά με την παραλία της Βούλας, και συγκεκριμένα με το τμήμα από το παλιό «Σμαράγδι» – κοντά στο Ασκληπιείο – μέχρι το «ΝΟΤΟΣ», πυροδότησε εξοργιστικό και, το ολιγότερον απαράδεκτο δημοσίευμα που εμφανίστηκε πρόσφατα, αιφνίδια και απροκάλυπτα, σε έντυπο το οποίο έχει αναλάβει εργολαβικά την προβολή και υπεράσπιση του δημάρχου 3Β, με το οποίο αποτολμάται η δικαιολόγηση της απώλειάς του από το Δήμο, (“δεν χάσαμε γιατί δεν είχαμε”!) αυτής της παραλιακής έκτασης (της Βούλας) και της αποστέρησης κι αυτής της παραλίας, από τους φυσικούς δικαιούχους, την κοινωνία και το ελληνικό δημόσιο.
Γι’ αυτό και θ’ ασχοληθούμε πάλι με το θέμα, όπως πάντα τεκμηριωμένα, κι ας μας αποστερεί (σ’ εμάς και στους πολίτες) ο αυταρχισμός και η αυθαίρετη περιχαράκωση του δημάρχου Γρ. Κωνσταντέλλου, το δικαίωμα γνωστοποίησης των αποφάσεων των δικαστηρίων, που συνεδριάζουν δημόσια και εκδίδουν τις αποφάσεις τους «εν ονόματι του ελληνικού λαού» και προς γνώσιν αυτού.
[Παρενθετικά θυμίζω ότι από την εποχή του δημάρχου Μάντεση υπήρχε σιγή τάφου για το θέμα και το βρήκε «καυτή πατάτα» ο Γρ. Κασιδόκωστας όταν ανέλαβε δήμαρχος στον Καλλικρατικό δήμο ΒΒΒ, ο οποίος προς τιμήν του το γνωστοποίησε και το έφερε στο Δημοτικό Συμβούλιο].
Ειρήσθω εν παρόδω ότι ζητήθηκαν πέρυσι οι αποφάσεις αυτές από δημοτικούς συνδυασμούς, αλλά ο δήμαρχος δέχθηκε να τους τις παραχωρήσει, εφόσον θα κατέθεταν «υπεύθυνες δηλώσεις» πως δεν πρόκειται να τις δημοσιοποιήσουν!! γιατί όταν δεν γνωρίζει ο λαός πείθεται πιο εύκολα. (Ο Δημ. Δαβάκης αρνήθηκε αυτό τον εξευτελισμό).
Και οι δημοτικοί σύμβουλοι στο σύνολό τους, πως δέχονται αυτό τον τρόπο λειτουργίας της δημοτικής αρχής, ως μονοπρόσωπης; Του ενός ανδρός και οι υπόλοιποι, εξαιτίας ποιών δεσμεύσεων ή ποιας «μαγείας» άραγε, να παίζουν το ρόλο, αν όχι της «γλάστρας», αλλά περίπου του κομπάρσου;
Απεταξάμην την παραλία
Διαβάστε όμως πρωτίστως τους θρασύτατους και αδιανόητους ισχυρισμούς, για έναν δήμο που διεκδικούσε, υποτίθεται, (εκ του αποτελέσματος, του τρόπου κινήσεων και της αποφυγής της δημοσιότητας) διεκδικούσε, λέω, την έκταση αυτή δικαίως, και υποτίθεται ότι διεκδικεί τις εκτάσεις της «εκκλησιαστικής περιουσίας», στη Βουλιαγμένη και ετοιμάζεται, όπως πληροφορούμαστε να συναινέσει στην εκχώρηση του ΠΙΚΠΑ (χερσόνησος «πούντα») σε μεγάλα ιδιοκτησιακά συμφέροντα:
Διαβάστε λοιπόν, πως προσπαθεί να πείσει το λαό το φερέφωνο του Δημάρχου – όπως είναι καταφανές – για να δικαιολογήσει τις πράξεις του ή τις απραξίες του· το ορθώς πράττειν παραλείπεται: Γράφει: «…Ο δήμος ουδέποτε ήταν ιδιοκτήτης των διαμφισβητούμενων εκτάσεων. Ποτέ δηλαδή δεν είχε τίτλους ιδιοκτησίας, σε αντίθεση με την ΜΕΕΚΒ, που από το 1923 είναι κυρία των εκτάσεων αυτών…».
Αλλά και ο ίδιος ο δήμαρχος είχε εκφραστεί παρομοίως, στο Δημοτικό Συμβούλιο, με όσα γράφει το δημοσίευμα «…Δεν μπορεί κανείς να “χάσει”, κάτι που ποτέ δεν είχε στην κατοχή του»!!! Τί σόφισμα!
Πείτε μου, τώρα εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, ως δικηγόροι υποτίθεται του Δήμου, πώς θα υπερασπίζατε τα συμφέροντα του δημοσίου, διότι «δημόσιο» είναι και ο Δήμος, μετά από μια τέτοια δήλωση του εντολέα σας Δημάρχου! (εκτός και σαν ενδιέφερε μόνο η αμοιβή σας).
Ανατρέχοντας στην… έρημη Βούλα
Για να ξεκινήσουμε, την εποχή που η Βούλα και οι άλλες περιοχές ήσαν έρημες από κατοίκους και αδιαμόρφωτες, η εταιρεία αυτή (ΜΕΕΚΒ) Μετοχή Εταιρεία Εκμετάλλευσης Βούλας, που ονειρευτόταν να φτιάξει ένα «Λουτράκι», κοντά στην Αθήνα, με ξενοδοχεία και Καζίνο, αγόρασε από τη Μονή Πετράκη, όλη αυτή την έκταση.
Εκταση που στο παραλιακό της μέτωπο, όπως λέει ο εκλεκτός συμπολίτης μας, Λεωνίδας Οικονόμου (καθηγητής Κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πάντειο Παν/μιο), σε μια μελέτη του1, περιελάμβανε «τη μεγάλη αλυκή στο Α΄ αλίπεδο, που χώριζε τη χερσόνησο «Πούντα» (μετέπειτα ΠΙΚΠΑ), από τη στεριά, μετατρέποντας την σε μικρό νησί(…)».
Η υπόλοιπη περιοχή καλυπτόταν από αμμόλοφους, κρυμνώδεις ακτές και βάλτους με σκίνα, αρμυρίκια και λίγο παραπάνω ήταν «πευκοβριθής» (κατάφορτη πεύκων).
Το 1926 εντάχθηκε, ο αδιαμόρφωτος ακόμη οικισμός στο σχέδιο πόλης, με την ονομασία «Βούλα» (σημερινή περιοχή Ευρυάλης), όπου προβλέπονταν τα Οικοδομικά Τετράγωνα (Ο.Τ.) Κ1, Κ2 και Κ3 (K & Ξ) να γίνουν καζίνο και ξενοδοχεία.
Αυτό θέλετε στην πόλη μας; Αυτό σας είπαν όταν αγοράσατε τα σπίτια σας;
Αυτό το λάθος, όμως, αυτή την υπερβολή διέβλεψε η κυβέρνηση Μεταξά και διαπιστώνοντας το απαράδεκτο του πράγματος για παραλιακή έκταση, τα κατήργησε και την όρισε ως «Κοινόχρηστη έκταση», αυτά τα Κ & Ξ, με το Βασιλικό διάταγμα (Β.Δ.) της 24ης Ιανουαρίου 1940 (ΕτΚ – ΦΕΚ – 109Α΄/30.1.1940). Το σχέδιο πόλης σ’ αυτό το σημείο, άλλαξε όψη. Έτσι μπόρεσε κι ο Καραμανλής, τη δεκαετία του 1950 να διανοίξει τη λεωφόρο Αθηνών – Σουνίου.
Στη συνέχεια έρχεται το χουντικό καθεστώς, το 1968 με Β.Δ. του “Αντιβασιλέα” Παπαδόπουλου(!) και επανέφερε την προτέρα κατάσταση, «Έχοντες υπ’ όψιν και την 94/1966 πράξιν του Κοινοτικού Συμβουλίου Βούλας» (του διορισμένου από τη χούντα κοινοτάρχη), δεν βάζει ξανά στο σχέδιο μόνο τα τρία Ο.Τ. των Κ&Ξ αλλά και άλλα εννέα! (9) Ο.Τ. ακόμη από το Κ4 έως το Κ12, που «καθορίζονται δια την ανέγερσιν μόνων κτιρίων προοριζομένων εκ κατασκευής ως κέντρων αναψυχής».
ΜΕΓΑΛΟ ΓΛΕΝΤΙ
Καταλάβατε;
ΟΛΗ Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΑΓΑΖΟΤΟΠΟΣ!
Αυτή την πόλη θέλετε, «οικολόγοι» μου;
Γι’ αυτό κινήθηκε η δημοτική αρχή στα μουλωχτά; Για να μην αντιδράσουν και ξεσηκωθούν και οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι;
Ας μας απαντήσει ο Δήμαρχος, και τη 10ετία του 2010 Αντιδήμαρχος, απ’ αυτήΝ εδώ την εφημερίδα, πού κάνω λάθος. Λέμε ψέματα μήπως ή τα ντοκουμέντα μας είναι πλαστά;
Περιμένουμε τις θέσεις του δημάρχου· εδώ! Περιμένουμε να δούμε πως θ’ αντιδράσει η αντιπολίτευση: Ο Δημήτρης Δαβάκης, ο Θάνος Ματόπουλος, ο Κώστας Πασακυριάκος, η Μαρία Σίνα…
Αλλά το ίδιο καθεστώς της επταετίας διορθώνει, αμέσως, κάπως τα πράγματα μεταβιβάζοντας όλη την παραλία, προς τουριστική εκμετάλλευση, στο Δημόσιο (ΕΟΤ) με την Κ΄ Συντακτική Πράξη του 1968. Με το δημόσιο μπορείς να διορθώσεις λάθος επιλογές του. Με τους ιδιώτες και μάλιστα όσο πιο εύρωστοι είναι, τα πράγματα δυσκολεύονται. Απ’ τη μια οι «αετοί» και «γύπες» δικηγόροι που έχουν στη δούλεψή τους, και απ’ την άλλη η ευαισθησία που δείχνουν συχνά τα δικαστήρια στη σεβαστή, μεγάλη ιδίως, ιδιωτική περιουσία, την ίδια ευαισθησία που μου επέδειξαν ο πρ. Δήμαρχος και πρ. Πρόεδρος της πρώτης 10ετίας, επιτιμώντας με: «Εμείς σεβόμαστε την ιδιωτική περιουσία κύριε Βενετσάνε» (υπονοώντας ότι εγώ, ως κοινωνιστής, την εποφθαλμιώ).
– Κι εγώ την σέβομαι, κύριοι, και κυρίως την κτηθείσα δια της εργασίας, και το τιμίως επιχειρείν· αλλά πάνω απ’ όλα βάζω την δημόσια (κοινωνική) περιουσία.
«… τα κοινά, δια δέους μάλιστα, ού παρανομούμε»
(Θουκυδίδης).
Με τη μεταπολίτευση του 1974 το Υπουργικό Συμβούλιο της υπό τον Κων/νο Καραμανλή κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, που διέθετε Συντακτική Εξουσία, και νομοθετική αρμοδιότητα, «με νομοθετικά διατάγματα (Ν.Δ.) καταργεί πολλές νομικές πράξεις του δικτατορικού καθεστώτος»2. Η Κ΄ Συντακτική Πράξη ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ. Η Συντακτική αυτή πράξη όριζε πως «…άπασαι (…) αι περιοχαί, αι κείμεναι μεταξύ της οδού και θαλάσσης, καθ’όλον το μήκος αυτής (της παραλίας)… Περιέρχονται στον ΕΟΤ», δηλαδή στο Δημόσιο.
– Με απόφαση του Αρείου Πάγου τον Νοέμβριο του 1974 αναγνωρίζεται η νομική ισχύς της Κ’ Συντακτικής Πράξεως.
– Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε ότι επιχειρηματική δραστηριότητα (στον Αγ. Κοσμά) «…εις την χερσαίαν ζώνη της ακτής είναι μη συμβατή προς την φύσιν της ακτής (…) και κατά τον κύριον προορισμόν αυτής, ως τόπον κολυμβήσεως και φυσικής απολαύσεως, είναι ακυρωτέα δια παράβασιν του αρ. 24 §1 του Συντάγματος…»3.
– Αλλά και πρόσφατη, Δεκέμβριος του 2020 Υπουργική Απόφαση του Υπ. Τουρισμού, με αριθμ. 20069 (ΦΕΚ 605 Β΄/31.12.2020) λαμβάνει υπόψιν της, μεταξύ άλλων, στην παρ. 17, «την Κ Συντακτική πράξη (6-2-1968).
– Επιπρόσθετα και ο πρ. Γεν. Δ/ντης του Δήμου Βούλας, Δημ. Καπακλής, ο οποίος ισχυριζόμενος ότι το Β΄αλίπεδο δεν ανήκει στον ΕΟΤ, αλλά «αποτελούσε τμήμα της κοινόχρηστης (πάντως) έκτασης του εν λόγω Συνεταιρισμού (ΣΑΑΚ), επικαλείται την Κ΄Σ.Π. του 19684
Αλλά, πάνω από τους θετούς νόμους και τα Διατάγματα, είναι οι φυσικοί (ή θεϊκοί, αν θέλετε) απαράγραπτοι νόμοι, που δεν τόλμησε ποτέ κανείς να καταλύσει εκτός από ακραίες αποικιοκρατικές και νεοφιλελεύθερες περιπατώσεις ακραίου καπιταλισμού τύπου Χάγεκ και Φρίντμαν («Δεν χρειάζεται να κατακτήσουμε κράτη, αλλά το κράτος»)!
Να, μεταξύ άλλων τι δήλωσε στην εφημερίδα «ΕΒΔΟΜΗ» και στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», ο επίτιμος Αντιπρόεδρος του ΣτΕ και Πρόεδρος του Επιμελητηρίου περιβάλλοντος Μιχ. Δεκλερής, σε συνέντευξη Τύπου.
«H Δημόσια κτήση και η δημόσια περιουσία (fiscus), έχουν αποκτηθεί με εξουσιαστικές μεθόδους του Δημοσίου Δημοσίου (…).
Άπαξ και απεκτήθησαν (σ.σ. όοπως με το Β.Δ. του 1940 και την Κ΄Σ.Π. του 1968) για το δημόσιο συμφέρον, μόνο γι’ αυτό μπορούν να υπάρχουν (…).
Η Δημόσια κτήση είναι πράγματι εθνική κοινοκτησία· δεν έχει καμμία σχέση με το δικαίωμα της κυριότητος. Είναι εκτός συναλλαγής, αναπαλλοτρίωση και απαράγραπτη.
Είναι στοιχείο της κυριαρχίας του κράτους και της επικρατείας του. (…) Κατά ποία λογική, δηλαδή, θα εδικαιολογείτο η απόκτηση της δημόσιας περιουσίας των οργανισμών (…) σε τρίτους (…) θα προεκάλη την βδελυγμίαν, όχι μόνον των δικαστών, αλλά και των νομικών που πιστεύουν στην ηθική αποστολή του δικαίου».5
Φαίνεται πως με τη νέα χιλιετία και δη την τελευταία 10ετία «έχουν βάλει πολύ νερό στο κρασί τους» ή έχουν διαφορετικές αντιλήψεις περί δικαίου, ηθικής, κράτους, έθνους και λοιπών… ξεπερασμένων εννοιών.
Υστερόγραφο: Για τα λοιπά φληναφήματα του εν λόγω απολογητικού δημοσιεύματος, έχω γράψει στο παρελθόν και θα επανέλθω αν χρειαστεί.
ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΣ
1. ΠΑΝΤΕΙΟ Παν/μιο, τμ. Κοινωνικής πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Λεωνίδας ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: «ΣΚΕΨΕΙΣ για τη ΝΔ παραλία της ΑΤΤΙΚΗΣ, με ειδική αναφορά στην ΠΑΡΑΛΙΑ της ΒΟΥΛΑΣ».
2. Δημ. Θ. Τσάτσος: «Συνταγματικό Δίκαιο”, σελ. 6.
3. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 10.6.2007.
4. όπως παραπάνω αρ. 1, ως υποσημείωση.
5. “ΕΒΔΟΜΗ” 11 Ιανουαρίου 2003 της οποίας έκανε χρήση και άλλων δημοσιευμάτων μας, επισημαίνοντάς το, προς τιμήν του για τη δημοσιογραφική εντιμότητα, ο Δ/ντης τότε της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, Αντώνης Καρκαγιάννης. (Κ. Κυριακή 20 Απριλίου 2003, αναφερόμενος στον Μιχ. Δεκλερή και στους Δημοσιογράφους Γ. Βότση και Στάθη της Ελευθεροτυπίας και Κ. Βενετσάνο της ΕΒΔΟΜΗΣ).
Πηγή: ebdomi.com