Όσοι αγαπούν τα βράχια, αυτό το σημείο κάτω από το παλιό Ribas club θα γίνει το αγαπημένο τους. Καθαρά, διαυγή νερά, εύκολη πρόσβαση στο νερό από τα δυτικά, γυμνιστές στα ανατολικά. (Φωτογραφία: Μαρίκα Τσουδερού)
Της Παγώνας Λαψάτη
Ένας γύρος στη χερσόνησο της Αττικής, από τον Μαραθώνα ως την Βουλιαγμένη, αναζητώντας παραλίες που παραμένουν ελεύθερες και αντιστέκονται στις ξαπλώστρες, αλλά και μυστικούς κολπίσκους που δεν φαίνονται από τον δρόμο.
Το παραλιακό μέτωπο της Αττικής είναι γεμάτο από παραλίες και κόλπους που εμφανίζονται και εξαφανίζονται σχεδόν σε κάθε χιλιόμετρο που διατρέχεις, προσφέροντας αμέτρητες επιλογές για κολύμπι. Μάλιστα, όσο απομακρύνεσαι από την πρωτεύουσα και τις οργανωμένες παραλίες των resorts ή των δήμων, το αίσθημα της φυγής μεγαλώνει. Γιατί μπορεί στις οργανωμένες παραλίες να απολαμβάνεις άνεση, σκιά και διασκέδαση, δεν θα νιώσεις όμως ποτέ σαν να βρίσκεσαι στη Φυκιάδα της Σίφνου, στον Μικρό Μουρτιά της Αλοννήσου, στο Μπλε Λιμανάκι της Αστυπάλαιας.
Προχωράς με σύμμαχο το GPS και τα σημάδια που σου έχουν εκμυστηρευτεί οι φίλοι, μπαίνεις σε μονοπάτια ταλαιπωρημένα από τον χειμώνα και τον καιρό για να φτάσεις σε μικρούς κόλπους με λεπτή άμμο ή εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς. Αναρωτιέσαι αν έχεις έρθει σωστά ή μήπως έχεις ανακαλύψει κάποιο μέρος που δεν το ξέρει κανείς. Σου αρέσει η ιδέα – πού ξέρεις, ίσως και να έχεις δίκιο. Όμως αυτό που θέλεις τώρα είναι να βουτήξεις στα μπλε νερά, να απλώσεις την ψάθα σου κάτω από τον ήλιο, να δροσιστείς στην άκρη του γιαλού τρώγοντας ζουμερούς γιαρμάδες, να ψάξεις για κοχύλια κατά μήκος της παραλίας, να διαβάσεις το βιβλίο σου τώρα που, επιτέλους, η άμμος κάτω από την πετσέτα –έπειτα από 15 στριφογυρίσματα– πήρε το σχήμα που σε βολεύει, να πιάσεις κουβέντα με την παρέα για θέματα που καίνε, όπως το πού θα φάτε μετά.
Η παραλία Καβάτζα στο Κάτω Σούνιο είναι όνομα και πράγμα, γιατί δεν φαίνεται από τον δρόμο. Καθαρά νερά με πέτρες στην αρχή και άμμο καθώς βαθαίνουν. Εκεί θα συναντήσετε κολυμβητές κυρίως από τους γύρω οικισμούς. (Φωτογραφία: Μαρίκα Τσουδερού)
Η Τσίου στα όρια Λαυρίου-Σουνίου δεν είναι πλέον η κρυφή παραλία που λέγαμε πριν από μερικά χρόνια, παραμένει ωστόσο ανόθευτη και ήσυχη. (Φωτογραφία: Μαρίκα Τσουδερού)
Άγνωστες ανατολικές ακτές
Η Ανατολική Αττική, πλούσια σε εναλλαγές τοπίου, προσφέρει υπέροχα σημεία για μπάνιο, άλλα αρκετά γνωστά και άλλα λιγότερο έως καθόλου διαδεδομένα. Κάναμε ένα beach hopping από τον Σχινιά ως τη Βουλιαγμένη, σε παραλίες που δεν θα έμπαιναν στην ίδια λίστα με εκείνες της Αθηναϊκής Ριβιέρας, γιατί έχουν τις δικές τους χάρες: είναι διαθέσιμες σε όλους, ήσυχες ή με λίγο κόσμο, κάποιες προσφέρουν λίγη περιπέτεια και έχουν γαλαζοπράσινα νερά που γοητεύουν με την πρώτη ματιά. Ιδανικές δηλαδή για μια ημερήσια εκδρομή. Συμπεριλάβαμε επίσης μερικές χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τη διαδρομή και την πρόσβαση, αλλά και τις υπηρεσίες που θα βρεις –αν υπάρχουν–, ώστε να επιλέξεις ευκολότερα ποιες σου ταιριάζουν.
Ο Δήμος Μαραθώνα απλώνεται από τους Αγίους Αποστόλους μέχρι τη Ραφήνα και βρέχεται από τον Νότιο Ευβοϊκό. Η παραλία του Σχινιά απέχει 50 χλμ. από την Αθήνα, έχει έκταση 3,5 χλμ. και βραβεύεται σταθερά τα τελευταία 15 χρόνια με Γαλάζια Σημαία. Το νότιο κομμάτι της καταλαμβάνεται από beach bars, ωστόσο είναι τόσο μεγάλη, που επιτρέπει σε όποιον θέλει να απομακρυνθεί και να απλώσει την πετσέτα του στα ελεύθερα κομμάτια της. Στο βόρειο τμήμα της είναι ήσυχο και παρθένο, με το πευκοδάσους του Εθνικού Πάρκου του Σχινιά –μέρος του δικτύου NATURA 2000– να φτάνει ως το γιαλό. Συμβουλή πρώτη: Δείξε σεβασμό στο σημαντικό αυτό οικοσύστημα και μην παρκάρεις τα αυτοκίνητα στο δάσος. Ενημερώσου για τα λεωφορεία που θα σε μεταφέρουν δωρεάν από το Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο. Συμβουλή δεύτερη: Σε περιπτώσεις αυξημένου κινδύνου πυρκαγιάς, βαθμού επικινδυνότητας 4 ή 5, απαγορεύεται η παραμονή εκδρομέων εντός του πευκοδάσους και στην παραλία του Εθνικού Πάρκου Σχινιά-Μαραθώνα.
Λίγο νοτιότερα, η Νέα Μάκρη, το Ζούμπερι και το Μάτι έχουν παραλίες που διατηρούν σχεδόν ανόθευτη τη βίντατζ γοητεία των οικισμών που δημιουργήθηκαν εκεί τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Τις επισκέπτονται κυρίως όσοι έχουν εξοχικά και παραθερίζουν τους καλοκαιρινούς μήνες στην περιοχή. Μια ωραία πρόταση για οικογένειες με παιδιά είναι η παραλία Μπρεξίζα στη Νέα Μάκρη. Απέχει περίπου 45 χλμ. από την Αθήνα, είναι μεγάλη σε έκταση, έχει άμμο και φοίνικες για δροσιά, ενώ πάνω από την παραλία και κατά μήκος της υπάρχει πεζόδρομος για περπάτημα και στη συνέχεια το Πάρκο Δρομέων, στο οποίο φέτος έγινε ανάπλαση και εκσυγχρονίστηκε με όργανα γυμναστικής, πυροπροστασία κ.ά.
Στη Ραφήνα θα σταματήσεις στο Κόκκινο Λιμανάκι (περίπου 30 χλμ. από την Αθήνα), μια παραλία έκτασης 300 μ., που περιβάλλεται από κόκκινους βράχους και έχει ψιλή άμμο τόσο στην ακτή όσο και στον βυθό της. Πριν αφήσεις πίσω σου τα μαγαζιά, μην ξεχάσεις να προμηθευτείς όλα τα απαραίτητα. Λίγο πιο νότια, κάτω από τα ερείπια του προϊστορικού οικισμού Ασκηταριό, θα βρεις τις διάσημες Μαρίκες. Αγαπητή παραλία στη νεολαία, έχει έκταση 700 μ., δεν είναι οργανωμένη, αλλά έχει γήπεδο βόλεϊ και ένα beach bar στη μία άκρη της. Και πριν από τη μεγάλη, πολυσύχναστη Αρτέμιδα (Λούτσα), μια εναλλακτική πρόταση για μπάνιο είναι η αμμώδης παραλία του Αγίου Νικολάου, περίπου 32 χλμ. από την Αθήνα. Το εκκλησάκι του αγίου δεσπόζει στη δεξιά πλευρά πάνω στα βράχια.
Με ρηχά, ήσυχα νερά και μεγάλη σε έκταση, η παραλία του Χάρακα είναι από τις πιο αγαπημένες στις οικογένειες με παιδιά. (Φωτογραφία: Νίκος Καρανικόλας)
Προς Πόρτο Ράφτη και κάτω
Στην περιοχή της Βραυρώνας γνωστή είναι η παραλία Χαμολιά. Όμως μια μικρή παράκαμψη με οδήγηση σε χωματόδρομο και λίγο περπάτημα θα σε φέρει στη Μικρή Χαμολιά (45 χλμ. από την Αθήνα), που θα σε κάνει να νιώσεις σαν να βρίσκεσαι σε νησί. Το μικρό άνοιγμα ανάμεσα στα βράχια δεν χωράει πολύ κόσμο, γι’ αυτό είναι ήσυχη. Πρέπει να έχεις μαζί σου ομπρέλα και νερό, γιατί δεν έχει ούτε σκιά ούτε κάποιο μαγαζί κοντά. Φτάνοντας στο Πόρτο Ράφτη, μετά τον Άγιο Σπυρίδωνα, που έχει πια γεμίσει ξαπλώστρες, κάνε μια στάση στην Ερωτοσπηλιά (30 χλμ. από την Αθήνα). Είναι ένας μικρός κόλπος με όμορφη αμμουδιά, κυκλωμένος από βράχια με σπηλιές. ‘
Αρέσει σε πολλούς Αθηναίους, γι’ αυτό καλύτερα να την επισκεφθείτε καθημερινή νωρίς το πρωί – με την πολυκοσμία χάνεται η μαγεία. Δεν είναι οργανωμένη, αλλά υπάρχει ένα μικρό μπαρ.
Όσο κατεβαίνουμε πιο νότια, τα χιλιόμετρα αυξάνονται, γι’ αυτό αρκετές από τις παραλίες κρατούν την αυθεντικότητά τους. Το παραλιακό μέτωπο της Λαυρεωτικής έχει πολλές ενδιαφέρουσες επιλογές. Οι παραλίες της Κερατέας (60 χλμ. από την Αθήνα), για παράδειγμα, αποδείχθηκαν μια ευχάριστη έκπληξη. Ο μικρός κόλπος στο 1ο Λιμανάκι Δασκαλειού θυμίζει διακοπές στο χωριό πριν από 15 χρόνια. Θα βρεις σκίνα για σκιά αλλά και ένα μικρό κομμάτι οργανωμένο με beach bar. Τα νερά είναι καθαρά και βαθαίνουν ομαλά. Λίγο πιο κάτω, στο Πόρτο Εννέα, θα νιώσεις το ίδιο ξένοιαστα και ελεύθερα. Είναι μικρή παραλία, με περισσότερο κόσμο τα Σαββατοκύριακα, όχι οργανωμένη, οπότε την επιλέγουν όσοι μπαίνουν στον κόπο να αναζητήσουν κάτι πιο αυθεντικό. Από εδώ προχωράς προς το Βρωμοπούσι ή Καλοπήγαδο. Έχει θέα στη Μακρόνησο, ψιλή άμμο μέσα και έξω από το νερό, ένα μικρό κομμάτι οργανωμένο, αλλά το υπόλοιπο είναι ελεύθερο, μικρή μαρίνα στην αριστερή πλευρά και βράχια στη δεξιά – για όσους αγαπούν την εξερεύνηση. Αγαπημένες των ντόπιων θεωρούνται επίσης η Τσονίμα και το Περγιάλι. Δεν είναι οργανωμένες, αλλά η πρώτη έχει οικισμό πίσω της. H δεύτερη είναι πιο απομονωμένη. Έχουν καθαρά νερά και είναι ιδανικές για οικογένειες, παρέες και ζευγάρια.
Οι παραλίες της Λαυρεωτικής πριν από το Σούνιο δεν αποτελούν πλέον μυστικό, ωστόσο η απόσταση βοηθά ακόμα στο να εκσυγχρονίζονται αργά (η Πούντα Ζέζα γέμισε πλέον ξαπλώστρες), ενώ σταθερή αξία αποτελούν και οι μικροί κόλποι που απαιτούν μικρή αναζήτηση μέχρι να φτάσεις. Αγαπημένο παράδειγμα πολλών η παραλία Τσίου, που βρίσκεται πριν από την παραλία Λιμάνι Πασά (67 χλμ. από Αθήνα), στα όρια Λαυρίου και Σουνίου. Για να την εντοπίσετε, ακολουθήστε την ταμπέλα που γράφει Ακρωτήρι. Η απομόνωση είναι ευεργετική, όπως και η σκιά των βράχων, όταν ο ήλιος αρχίζει να γυρίζει. Τα νερά είναι δροσερά και καθαρά και καλό είναι να έχεις μαζί σου προμήθειες για αρκετές ώρες. Η Καβάτζα (62 χλμ. από Αθήνα) είναι μια μικρή, γοητευτική παραλία στο Κάτω Σούνιο. Όνομα και πράμα: αποτελεί το καταφύγιο των ντόπιων παραθεριστών και όσων δεν διστάζουν να αφιερώσουν λίγο χρόνο στο ψάξιμο.
Με θέα στον Σαρωνικό
Θα έχεις σίγουρα ακούσει για την παραλία ΚΑΠΕ Λεγρενά, την όμορφη παραλία που μοιάζει με νησί, αλλά δυστυχώς δεν χωράει πολύ κόσμο. Απόφυγε τον συνωστισμό και τη φασαρία και άπλωσε την πετσέτα σου λίγα μέτρα πιο πριν, στη μεγάλη ευρύχωρη παραλία των Λεγρενών. Δεν είναι οργανωμένη, αλλά είναι μεγάλη και έχει πλούσια, μαλακή άμμο και γαλαζοπράσινα νερά, ίδια με το υπόλοιπο παραλιακό μέτωπο του Σουνίου. Απέχει 57 χλμ. από την Αθήνα. Ο Χάρακας, από την άλλη, έχει πιο κοσμικό χαρακτήρα, καθώς διαθέτει ξαπλώστρες αλλά και άφθονο ελεύθερο χώρο για όσους προτιμούν να ξαπλώσουν στην άμμο. Έχει ρηχά νερά, είναι ήσυχη, με θέα στο νησάκι Πάτροκλος, και απέχει από την Αθήνα 55 χλμ.
Έφτασες πια στην Παλαιά Φώκαια και η Καταφυγή βρίσκεται κάτω από τον οικισμό Αίολος ή από το εκκλησάκι της Παναγίας Καταφυγιώτισσας (ό,τι σε βολεύει στο GPS), που έχει φιλοτεχνήσει ο Δημήτρης Μυταράς. Η παραλία είναι μικρή, έχει ψιλό βότσαλο και άμμο, αβαθή νερά και προστατεύεται από τον αέρα, στοιχεία που την κάνουν ιδανική για παιδιά. Δεν είναι οργανωμένη, καθώς βασικοί επισκέπτες είναι οι κάτοικοι του οικισμού. Απέχει 45,5 χλμ. από την Αθήνα. Ούτε τα Σκαλάκια Αναβύσσου είναι πλέον μυστικό. Το γεγονός ότι η παραλία δεν φαίνεται και πρέπει να την αναζητήσεις, ίσως βοήθησε να διατηρήσει την ιδιωτικότητά της μέχρι τις μέρες που το GPS έγινε εργαλείο μετακίνησης για όλους. Δεν είναι μεγάλη, έχει διαυγή γαλαζοπράσινα νερά, λευκή άμμο και ένα beach bar για τα απαραίτητα. Απέχει 45 χλμ. από την Αθήνα και θα τη βρεις μετά το Κτήμα 48.
Ψάχνοντας κολπίσκους
Όσο πλησιάζεις προς την Αθήνα, το σκηνικό αλλάζει και αρχίζεις να αναζητάς μικρούς κόλπους κάτω από τις στροφές του δρόμου, που θα σου αποκαλύψουν το ιδανικό σημείο για βουτιά. Τελευταία στάση πριν μπούμε στη Βουλιαγμένη, η παραλία Αλθέα ή Σκάλες Αλθέας. Απέχει 28 χλμ. από την Αθήνα και βρίσκεται στο ύψος της Αγίας Μαρίνας – θα συναντήσεις ταμπέλα που γράφει Αλθέα μετά την εκκλησία, μπαίνεις δεξιά σε χωματόδρομο και φτάνεις σε ένα μικρό πάρκινγκ. Στην παραλία κατεβαίνεις από σκάλες και διαλέγεις αν θέλεις άμμο ή βράχια για να απλώσεις πετσέτα. Εννοείται δεν είναι οργανωμένη και, επειδή η μετακίνηση δεν είναι εύκολη (σκαλιά, αυτοκίνητο κ.λπ.), οργανώσου καλά από πριν. Λίγα μέτρα παραπέρα υπάρχει και η παραλία Ντούνη με το ομώνυμο νησάκι μπροστά της – μια βραχονησίδα που μπορείς να κολυμπήσεις έως εκεί και να περπατήσεις επάνω της.
Επόμενη στάση τα Πετραδάκια στις Τρύπες του Καραμανλή (τούνελ). Η παραλία απέχει 30 χλμ. από την Αθήνα και βρίσκεται επί της λεωφ. Αθηνών-Σουνίου (με κατεύθυνση από Αθήνα προς Σούνιο) πριν από τη μεγάλη στροφή με τα τούνελ. Στο σημείο όπου υπάρχει η ταμπέλα με την προειδοποιητική σήμανση θα δεις και το άνοιγμα όπου μπορείς να βγεις από τη λεωφόρο και να σταματήσεις το αυτοκίνητο. Από εδώ ακολουθείς με τα πόδια το μονοπάτι που οδηγεί στη θάλασσα. Η παραλία είναι πολύ μικρή και ο κόλπος δίνει την αίσθηση ενός μικρού φιόρδ, με τα γαλαζοπράσινα νερά του να σε προσκαλούν. Φεύγοντας από εδώ, οι πιο περιπετειώδεις κάντε μια στάση κάτω από Ribas club, στα βράχια ή στη μικρή παραλία, ό,τι προτιμάτε.
Απέναντι από τη Λίμνη Βουλιαγμένης και κάτω από τον Όμιλο Χειμερινών Κολυμβητών Βουλιαγμένης (20 χλμ. από την Αθήνα), μια μικρή παραλία είναι το στέκι ξεγνοιασιάς και απόλαυσης για κατοίκους και φανατικούς επισκέπτες. Τα νερά είναι γαλαζοπράσινα, η άμμος πλούσια και λευκή, ενώ δίπλα σου βρίσκονται επιλεγμένα σημεία για φαγητό και ποτό – που θα απολαύσεις μετά τη βουτιά σου. Ο όρμος Κλαδίου είναι σίγουρα ένα μέρος όπου δεν περιμένεις να βρεθείς 19 χλμ. από το κέντρο της πόλης. Διαυγή μπλε νερά, μικροί κόλποι προς εξερεύνηση την ώρα της κολύμβησης, λευκή άμμος αλλά και βράχια για να απλώσεις την πετσέτα σου ή να απολαύσεις της θέα. Για να φτάσεις, προσπερνάς το παρεκκλήσι του Αϊ-Γιώργη στη λεωφόρο Καβουρίου και μπαίνεις στην οδό Ακτής μέχρι το τέλος, έπειτα στην οδό Ανέμων (μέχρι τέλος) – παρκάρεις όπου μπορείς, γιατί υπάρχει αυστηρή φύλαξη από τα σπίτια τριγύρω. Ακολουθείς το λιθόστρωτο μονοπάτι που θα σε οδηγήσει στη μικρή παραλία με την ψιλή άμμο. Πρέπει να πάρεις όλα όσα χρειάζεσαι όσο είσαι ακόμα στη λεωφόρο.
Η βόλτα σιγά σιγά ολοκληρώνεται και δεν μπορεί, όλο και κάπου θα βρεις να κάνεις μια βουτιά μακριά από ξαπλώστρες. Καλά μπάνια, λοιπόν.
Πηγή: kathimerini.gr