Η μαζική εκχώρηση παραλιών και στο Δήμο ΒΒΒ
Επανέρχονται στη μνήμη μας με το νέο σχέδιο νόμου-τερατούργημα της κυβέρνησης της Ν.Δ. για τον αιγιαλό οι προσπάθειες που έκανε το 2014 και το 2019 για την οριστική κακοποίηση των παραθαλάσσιων οικοσυστημάτων αφήνοντάς τα χωρίς μέριμνα προστασίας.
Τον Απρίλιο του 2014 δημιούργησε την εταιρεία «ΑΤΤΙΚΟ ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΜΕΤΩΠΟ» για την άνευ όρων εκχώρηση με συνοπτικές διαδικασίες όλων των παραλιών του Σαρωνικού. Οι περισσότεροι Δήμοι και ο Δήμος Β.Β.Β. αντέδρασαν με προσφυγές στη Δικαιοσύνη και το ΣτΕ για να σώσουν τις παραλίες.
Τον Ιούλιο του 2014 υπό την αιγίδα του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας συντάχτηκε Ψήφισμα για την απόσυρση του Νομοσχεδίου για τον Αιγιαλό που υπόγραψαν 202 φορείς και οργανώσεις και πολλοί πολίτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Συστάθηκε το πανελλήνιο δίκτυο «ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ» ( http://aktesora0.wordpress.com) το οποίο με σειρά δυναμικών δράσεων και εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα και με σύνθημα τη σωτηρία των αιγιαλών από την ασύδοτη ανοικοδόμηση και την προάσπιση του δικαιώματος της ελεύθερης πρόσβασης όλων σε παραλίες και ακτές, ενημέρωσε και κινητοποίησε τους πολίτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Τον Απρίλιο του 2019, επιχείρησε να αφαιρέσει όποιες προστασίες παρείχε ο νόμος για τις παραλίες, αλλά η κατακραυγή των πολιτών τους σταμάτησε.
Και τις τρεις φορές οι πολίτες και το περιβαλλοντικό κίνημα διέσωσαν τις παραλίες και η κυβέρνηση της Ν.Δ. υπέστη σημαντική ήττα στις καταστροφικές και αντιαναπτυξιακές της πολιτικές. Το μεγαλύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι το φυσικό περιβάλλον και ο πολιτισμός της, τα οποία η Ν.Δ. θεωρεί αναλώσιμο είδος και γι’ αυτό επιχειρεί να τα εκχωρήσει σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η ΡΙ.ΚΙ.Π. Β.Β.Β. ήταν ενεργά παρούσα σε όλες αυτές τις δράσεις και τους μαζικούς αγώνες για το παράκτιο μέτωπο και τις παραλίες.
Αυτές τις μέρες βρίσκεται σε σύντομη δημόσια διαβούλευση νέο σχέδιο νόμου για τον αιγιαλό και τις παραλίες. Και πάλι σύσσωμη η περιβαλλοντική κοινότητα, οργανώσεις και πολίτες, εκφράζουν τεκμηριωμένα την καθολική τους αντίθεση και καταλήγουν στο ότι δεν επιδέχεται διόρθωση αλλά ΜΟΝΟ ΑΠΟΣΥΡΣΗ, διαπιστώνοντας ότι αντιμετωπίζει τον ”Αιγιαλό ως οικόπεδο για επενδυτές και φέρνει το τέλος στην ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών”.
Όμως και σε επίπεδο Δήμου Β.Β.Β. από τις 20 Σεπτεμβρίου άρχισαν οι εργασίες της κατεδάφισης και μετά της ανέγερσης του 5άστερου κάμπινγκ στο χώρο του πρώην κάμπινγκ Βούλας. Η απώλεια του ομορφότερου παράκτιου χώρου της Βούλας για 35 χρόνια είναι εξαιρετικά αρνητική για τους πολίτες όλης της Αττικής αλλά και τους Δημότες που χάνουν μία πολύτιμη και αναντικατάστατη όαση πρασίνου και παραλίας που τα τελευταία χρόνια, από το 2012 έως και πρόσφατα, ήταν ο αγαπημένος και τακτικός προορισμός για πάνω από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες το χρόνο.
Από τώρα και στο εξής εκεί θα γίνει κλειστό ΓΚΕΤΟ πλουσίων κατασκηνωτών μετά την απόφαση της δημοτικής αρχής να αγνοήσει ακόμη και τις δεσμεύσεις της και να εκχωρήσει με μακρόχρονες συμβάσεις σχεδόν όλες τις παραλίες του Δήμου και των παράκτιων περιοχών.
Η συγκεκριμένη σύμβαση για το κάμπινγκ, όπως επανειλημμένα έχουμε τονίσει δημόσια έχει σημαντικά θέματα που δεν εξετάστηκαν, αλλά και η αδειοδότηση και πιστοποίηση της εγκατάστασης έχει πολλά κωλύματα.
Η ισχύουσα νομοθεσία που ανανεώνεται τακτικά δίνει στα κάμπινγκ την ετήσια ή τριετή παραχώρηση όλης της παραλίας που βρίσκεται μπροστά από τη εγκατάσταση και ορίζεται από τις καθέτους των ορίων της εγκατάστασης, χωρίς τους περιορισμούς, που συνήθως τίθενται.
Συνεπάγεται ότι η παραλία σύμφωνα με το νόμο που υπερισχύει της σύμβασης δίνει το δικαίωμα στο κάμπινγκ για αποκλειστική χρήση της έμπροσθέν του παραλίας.
Οι επενδυτές που μίσθωσαν το κάμπινγκ Βούλας είναι του ιδίου ομίλου που έχει πάρει την εκμετάλλευση των ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΓΛΥΦΑΔΑΣ και είναι εμφανές ότι η πανέμορφη χερσόνησος του ΠΙΚΠΑ (ΚΑΑΠ ΒΟΥΛΑΣ) αποτελεί τον πολυπόθητο συνδετικό κρίκο για να ενοποιηθούν οι δυο επενδύσεις.
Αγωνιζόμαστε για την προστασία του αιγιαλού, της παραλίας, μαζί με την χερσαία ζώνη ως ενιαίο οικοσύστημα ιδιαίτερα ευαίσθητο, το οποίο οι εντατικές ανθρωπογενείς παρεμβάσεις υποβαθμίζουν και τελικά νεκρώνουν.
