Στάθηκαν επί ώρες μέσα στο κρύο νερό δίπλα στον Σωτήρη, τον κρατούσαν με τα χέρια τους προκειμένου να μην ακουμπά στον βραχώδη και γεμάτο αχινούς βυθό, του τραγούδησαν για να τον ηρεμήσουν. Η ιδρύτρια της All For Blue, Κατερίνα Τοπούζογλου, μαζί με δύο εθελοντές που βρέθηκαν στο σημείο, μιλούν στο NouPou για την εμπειρία τους κατά την προσπάθεια διάσωσης του ζιφιού που τις προηγούμενες μέρες βρέθηκε τραυματισμένος και άρρωστος, σε παραλίες των νοτίων προαστίων.
Την προηγούμενη εβδομάδα, μία μικρή φάλαινα (όπως πιο σωστά μάθαμε στη συνέχεια, ένας ζιφιός) βρέθηκε στις ακτές της Αθηναϊκής Ριβιέρας, προκαλώντας ανησυχία σε πολίτες και εθελοντές, καθώς το ζώο φαινόταν τραυματισμένο. Το μεσημέρι της προηγούμενης Πέμπτης, το κήτος εμφανίστηκε στα Λιμανάκια Βουλιαγμένης, όπου και έγινε επιχείρηση, ώστε να απεγκλωβιστεί από το 3ο Λιμανάκι. Έπειτα, βρέθηκε στην παραλία ΕΔΕΜ στα σύνορα του Παλαιού Φαλήρου με τον Άλιμο και η κατάστασή του, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, έμοιαζε κρίσιμη.
Η All For Blue, ένας περιβαλλοντικός οργανισμός που αποσκοπεί στην προστασία του θαλάσσιου οικοσυστήματος και την ενημέρωση για τα πλαστικά μιας χρήσης και τους τρόπους αποφυγής τους, ειδοποιήθηκε επίσημα την Παρασκευή το πρωί από τον Αρίων (σ.σ. Ερευνητικό Κέντρο Διάσωσης και Περίθαλψης Κητωδών) για την τραυματισμένη φάλαινα στην παραλία της ΕΔΕΜ.
Άμεσα, η Κατερίνα Τοπούζογλου, ιδρύτρια της All For Blue και, μεταξύ άλλων, Εκπαιδεύτρια Ελεύθερης & Αυτόνομης Κατάδυσης και Εκπαιδεύτρια για την προστασία καρχαριών από τον παγκόσμιο οργανισμό Project Aware, έσπευσε στο σημείο, βούτηξε στη θάλασσα για να τσεκάρει την κατάσταση του ζώου και έπειτα έστησε μια μικρή ομάδα εθελοντών προκειμένου να οδηγηθούν όλοι στο σημείο και να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούν. Η ίδια, μίλησε στο NouPou για την εμπειρία της:
«Πληροφορηθήκαμε επίσημα την Παρασκευή το πρωί, από το δίκτυο του Αρίωνα για τη φάλαινα. Συγκεκριμένα, δέχθηκα τηλεφώνημα από την Ευγενία Σκούτζου, που είναι κτηνίατρος στον Αρίων. Δεδομένου ότι τα γραφεία μας είναι στο Φάληρο, πήρα τη στολή μου και έφυγα αμέσως για να πάω στο σημείο. Έπειτα, έστησα την ομάδα μου: ήρθε ο Μιχάλης Γλυνάτσης, δύτης από την Κάλυμνο και προπονητής ΤΕΦΑΑ στην κολύμβηση, η Τάνια Δράκου, βιολόγος, η Αμαλία Φραγκιαδάκη, εκπαιδεύτρια κατάδυσης, ο Γιάννης Καπνίσης, εκπαιδευτής κατάδυσης, η Ναταλία Αθηναίου, ιχθυολόγος και ο Αχιλλέας Κανέλλος, επαγγελματίας δύτης. Όλοι μας, παραμείναμε στο σημείο μέχρι αργά το βράδυ».
«Το πρωί, που πήγα στην παραλία μόνη μου, μπήκα μέσα στη θάλασσα, είδα το ζώο, το οποίο φαινόταν καταβεβλημένο, έβγαλα φωτογραφίες για την επιστημονική μας ομάδα, έφυγα για να συγκετρώσω τα απαραίτητα άτομα και επιστρέψαμε όλοι μαζί νωρίς το απόγευμα στο πεδίο. Εμείς φροντίζαμε με το σώμα μας, να μην ακουμπάει το ζώο κάτω στον βυθό, καθώς το έδαφος σε εκείνο το σημείο ήταν βραχώδες και είχε πολλούς αχινούς. Προτιμήσαμε να πατήσουμε εμείς τους αχινούς, από το να τους ακουμπήσει εκείνο».
«Κάποια στιγμή, είχαμε σταματήσει όλοι να μιλάμε και απλά μείναμε σοκαρισμένοι με αυτό που βιώναμε. Νιώθαμε κάθε κίνηση του ζώου με τα χέρια μας. Εμείς το κρατούσαμε, άλλωστε. Αντιληφθήκαμε, λοιπόν, ότι σταμάτησε να τρέμει και άρχισε να αναπνέει καλύτερα. Είχαμε, όμως, αρχίσει να κρυώνουμε πάρα πολύ. Την ώρα που έπεσε ο ήλιος, εμείς συνεχίσαμε να είμαστε μέσα στο νερό και ρωτούσαμε κάθε λίγο και λιγάκι “Παιδιά, μπορούμε ένα τεταρτάκι ακόμη; Αντέχουμε; Είμαστε καλά;”. Λέγαμε σε όποιον κρύωνε πολύ να βγει έξω και κανείς δεν έβγαινε. Τρέμαμε, αλλά όλο αυτό ήταν πολύ πιο πάνω από εμάς».