Την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου, στη λεωφόρο Βάρης–Κορωπίου, σημειώθηκε τροχαίο ατύχημα με θύμα έναν σκύλο, ο οποίος –σύμφωνα με ανάρτηση της κ. Άννας Μπιτσάνη– χτυπήθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο και εγκαταλείφθηκε τραυματισμένος. Το ζώο βρήκε προσωρινό καταφύγιο σε βενζινάδικο, όπου τρία νεαρά άτομα σταμάτησαν για να βοηθήσουν.
Όπως περιγράφει η κ. Μπιτσάνη, οι πρώτες κλήσεις στην αστυνομία δεν απέφεραν άμεση ανταπόκριση, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει σειρά τηλεφωνημάτων μεταξύ πολιτών, εθελοντών και φιλοζωικών οργανώσεων, προκειμένου να ληφθούν οδηγίες και να κινητοποιηθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες. Η ίδια αναφέρει πως η ενημέρωση για το περιστατικό έφτασε μέχρι την Ολλανδία, όταν η μητέρα ενός από τους μάρτυρες επικοινώνησε με τη Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης, συμβάλλοντας στον τελικό συντονισμό.
Σύμφωνα πάντα με την ανάρτηση, η μεταφορά του ζώου σε κτηνιατρική κλινική πραγματοποιήθηκε αργότερα την ίδια ημέρα, όπου διαπιστώθηκε πως έφερε microchip και εντοπίστηκε ο κηδεμόνας του, ο οποίος το παρέλαβε.
Ακολουθεί το αυτούσιο κείμενο της ανάρτησης της κ. Άννας Μπιτσάνη, στο οποίο περιγράφεται αναλυτικά το χρονικό του περιστατικού.
Χθες, για άλλη μια φορά, την πολλοστή τον τελευταίο καιρό, ζήσαμε το θέατρο του παραλόγου. Για άλλη μια φορά καταλάβαμε πόσο γραμμένο έχουν τον νόμο οι αρχές. Και πόσο μεγάλη ευθύνη έχει ΚΑΙ η Αστυνομία, στο ότι ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί!
Πώς έγιναν τα πράγματα:
Μου τηλεφώνησε μία κυρία από την Ολλανδία (από την Ολλανδία, σημειώστε το!). Ο γιος της, που είναι στην Ελλάδα, ήταν μάρτυρας του ατυχήματος όπου αυτοκίνητο χτύπησε ένα ζώο στη Βάρης–Κορωπίου και το εγκατέλειψε. Στο σημείο έμειναν ο γιος της, ένας φίλος του και η νεαρή κοπέλα, η καταπληκτική Χριστίνα, οι οποίοι προσπάθησαν να βοηθήσουν το αιμόφυρτο ζώο που είχε βρει λίγη προστασία από τη βροχή σε ένα βενζινάδικο. Τα παιδιά, όπως πολύ σωστά έκαναν, τηλεφώνησαν στην αστυνομία — η οποία όφειλε να συντονίσει τι έπρεπε να γίνει. Αντί αυτού, οι αστυνομικοί αφαίρεσαν από πάνω τους την ευθύνη και άφησαν να εννοηθεί πως το ζώο το είχε χτυπήσει η κοπέλα που έμεινε εκεί για να βοηθήσει.
Βοήθεια δεν βρήκαν! Ένα από τα παιδιά επικοινώνησε με τη μητέρα του στην Ολλανδία, η οποία έχει σχέση με τη ΖΕΗ, το Φιλοζωικό Σωματείο Ηλιούπολης. Το σωματείο της έδωσε το τηλέφωνό μου. Με πήρε η κυρία, μου έδωσε και το τηλέφωνο της κοπέλας που ήταν στο σημείο, κι έτσι ξεκίνησε μια ατελείωτη σειρά τηλεφωνημάτων.
Και για όλους τους “έξυπνους” των χθεσινών σχολίων: βεβαιωθήκαμε πρώτα ότι το ζώο κινδύνευε ΑΜΕΣΑ. Αιμορραγούσε. Η κατάσταση ήταν επείγουσα, ναι! Αλλά δεν ήταν μόνο το χθεσινό. Έχουν μαζευτεί πάρα πολλά τελευταία, πάρα πολλά — που δεν έχουν ειπωθεί δημόσια. Θα γίνει κι αυτό. Είχε περάσει μία ώρα και η αστυνομία δεν είχε κάνει τίποτα.
Επικοινώνησα με τις κυρίες της Φιλοζωικής Δράσης Αγίας Μαρίνας Κορωπίου, οι οποίες τηλεφώνησαν στην αστυνομία για να ενημερωθούν. Η αστυνομία δήλωσε ενημερωμένη και είπε ότι θα στείλει περιπολικό και ότι η κοπέλα θα πρέπει να πάει για κατάθεση. Αυτό! Καμιά βιασύνη! Αλλά όταν υπάρχει ατύχημα, άνθρωπος ή ζώο, πρώτα βοηθάμε το θύμα.
Εδώ, το θύμα προσπεράστηκε. Σαν να το είχαν χτυπημένο μπροστά τους και να περνούσαν από πάνω του. Αυτό ακριβώς. Έπρεπε να τηλεφωνήσει μέλος του Σωματείου για να θυμίσει στην αστυνομία ότι πρέπει να ενημερώσει τον Δήμο. Πολύ αργά. Μία ώρα μετά. Ο Δήμος, από την πλευρά του, εδώ και χρόνια, μετά από υποσχέσεις, λάσπη στους εθελοντές, και ξανά υποσχέσεις — δεν έχει καμία πρόβλεψη για έκτακτα περιστατικά. Τίποτα. Nada. Μηδέν. Μόνο η μόνιμη καραμέλα: «Έχουμε σύμβαση με το ΔΙΚΕΠΑΖ». Η οποία δεν λύνει προβλήματα, αντιθέτως τα δημιουργεί.
Παρόλα αυτά και για να είμαι δίκαιη, ο Δήμος, αφού συνεννοήθηκε με το Σωματείο, έστειλε όχημα και το ζώο μεταφέρθηκε σε κλινική. Το ζώο έχει microchip. Ήμουν σίγουρη ότι δεν ήταν αδέσποτο. Από εδώ και πέρα είναι θέμα των αρχών να κάνουν αυτό που πρέπει. Και ακούστε τώρα. Οι εποχές που οι εθελοντές ήταν οι χαμάληδες τελείωσαν. Να τρέχουν να μαζεύουν ότι δεν μάζευαν κράτος, Δήμοι, αστυνομίες. Να γίνονται ζητιάνοι, να παρακαλάνε για λεφτά, καταχρεωμένοι σε pet shop, κτηνιάτρους και πανσιόν. Οι εθελοντές έχουν σηκώσει βράχια και βουνά. Πρέπει να σταματήσουν. Οι εθελοντές πρέπει να κεντάνε και όχι να σκάβουν. Και επειδή αυτά είναι “ψιλλά γράμματα” για όσους λένε “πηγαίντε το σε γιατρό, δώστε λογαριασμό”, να το ξεκαθαρίσω: είναι εκτός τόπου και χρόνου! Δεν γνωρίζουν τον νόμο, όπως δεν τον γνωρίζει και η αστυνομία. Δεν προσφέρουν τίποτα. Βλέπουν το δάχτυλο και χάνουν το δάσος. Οι εθελοντές δεν μπορούν πλέον να είναι τα κορόιδα. Να κάνουν τη δουλειά του κράτους και να τους προσβάλλουν και από πάνω. Αυτό πρέπει να σταματήσει.
Έχουμε έναν εξαιρετικό νόμο που κάνει τα σωματεία συνδιαχειριστές των αδέσποτων, δίπλα, ίσα και μαζί με τους Δήμους. Και αυτόν τον νόμο πρέπει να τον τιμήσουμε και να τον απαιτήσουμε πρώτοι εμείς! Κι οχι να κυνηγάμε την ουρά μας. Όχι να φερόμαστε σαν κορόιδα. Αυτές οι εποχές τελείωσαν. Και αυτό το αποφασίζουμε εμείς: Με τον νόμο παραμάσχαλα, θα πηγαίνουμε, θα ζητάμε, θα απαιτούμε, θα τους σπάμε τα νεύρα μέχρι να κάνουν αυτό που οφείλουν. Το ζώο πλέον είναι ευθύνη των αρχών. Και ελπίζουμε να κάνουν επιτέλους το σωστό! Γιατί εδώ υπάρχουν ευθύνες σχεδόν σε όλες τις πλευρές, εκτός από τις εθελόντριες και εκτός από τα τρία παιδιά που έμειναν δίπλα στο πληγωμένο ζώο.
Συγχαρητήρια σε αυτά τα παιδιά. Αυτά είναι η ελπίδα μας. Στα δύο δεκαεξάχρονα αγόρια που τηλεφώνησαν στη μητέρα τους ‘Ιρις, στην Ολλανδία, και μέσω της Φιλοζωικής Ηλιούπολης μας ενημέρωσε. Και στην 22χρονη Χριστίνα Κοσμά, που έμεινε δίπλα στο ζώο από την αρχή μέχρι το τέλος, παρόλο που η αστυνομία την τρόμαξε προσπαθώντας να της φορτώσει ευθύνη. Και για όσους λένε ότι τα νέα παιδιά είναι άχρηστα… Τα νέα παιδιά είναι καλύτερα από εμάς. Πολύ καλύτερα από εμάς. Και μάλιστα καλύτερα από εμάς, με εμάς για γονείς και παππούδες. Αυτά. (ΤΟ ΖΩΟ ΖΕΙ, το παρέλαβε ο κηδεμόνας από την κλινική!)
Πηγή: noupou.gr