Γέννημα-θρέμμα Βουλιαγμένης, ο Σταύρος Αθανασόπουλος δεν είναι απλώς ένας εκπαιδευτής. Είναι ένας πρωτοπόρος, ένας άνθρωπος που με την εταιρεία του True Life Sports και την καινοτόμο ιδέα της SUP Yoga –της οποίας μάλιστα κατέχει την πατέντα για την Ελλάδα– έχει μετατρέψει τη θάλασσα των Νοτίων σε ένα ανεξάντλητο πεδίο χαράς και ευεξίας.
Από μικρός, η αγάπη του για τον εναλλακτικό αθλητισμό ήταν εμφανής, οδηγώντας τον σε διακρίσεις τόσο στο νερό, όσο και στις πολεμικές τέχνες, ακόμη και στο χιόνι. Από τις Carver Skate διαδρομές και το Paddleboard touring, μέχρι τα μοναδικά Fullmoon Paddleboard Touring, ο Σταύρος έχει «χτίσει» τον μύθο του καλοκαιριού στα Νότια, προσφέροντας εμπειρίες που συνδέουν τον άνθρωπο με το υδάτινο στοιχείο με έναν εντελώς φρέσκο και διασκεδαστικό τρόπο.
Ο Σταύρος Αθανασόπουλος είναι ο δικός μας Summer Hero. Μας υποδέχτηκε στο αγαπημένο του Μεγάλο Καβούρι για μια κουβέντα εφ’ όλης της ύλης, όπου μοιράστηκε μαζί μας τη δική του ιστορία, γεμάτη πάθος για τη θάλασσα, την κίνηση και, φυσικά, τα Νότια Προάστια.
Είχα την τύχη να γεννηθώ στη Bουλιαγμένη, μιας και ο πατέρας μου ίδρυσε μια επιχείρηση το 1980, που αποτέλεσε σταθμό για την περιοχή. Ήταν το αναψυκτήριο «Τρίαινα» στην παιδική χαρά της Βουλιαγμένης, απέναντι από τις κούνιες (σημερινό ΚΑΠΗ).
Όταν σκέφτομαι το καλοκαίρι σε αυτά τα μέρη, τότε που ήμουν μικρός, μου έρχονται στο μυαλό μυρωδιές από γιασεμί και νυχτολούλουδα, και ως εικόνα μια περιοχή σαν χωριό, με τις αξέχαστες νεροτσουλήθρες της πλαζ του τότε ΕΟΤ. Μια κίτρινη και μια κόκκινη ακόμα τις λησμονώ. Οι περισσότερες εικόνες που είναι χαραγμένες στην καρδιά μου είναι το ασταμάτητο bmx, όπου έβρισκα έφτιαχνα άλματα για να τα απολαμβάνω. Έχω λιγότερες αναμνήσεις από τον κόσμο του surf, πριν τα τέλη του 1990.
Αρχικά, έχω τελειώσει με βαθμό 8 την Σχολή Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΑΤΕΙ στο Αιγάλεω και πρακτική στη γυμναστικη Ακαδημία Αθηνών. Κάνοντας πρωταθλητισμό στη χιονοσανίδα, είχα μια άτυχη στιγμή στις 2.4.05. Ταυτόχρονα, αυτό ήταν και μια πολύ καλή στιγμή για να αναθεωρήσει κανείς την έννοια της ζωής. Ηταν η μέρα που με έκανε να αλλάξω ρότα και να στραφώ σε αυτό που πραγματικά επιθυμώ να κάνω στη ζωή μου. Όταν βρίσκεσαι στα είκοσί σου χρόνια μπροστά στην απόκοσμη οσμή και σε επαφή με τον θάνατο, αναθεωρείς πολλά πράγματα. Μπορεί η ηλικία των 20 ετών να είναι μια πολύ άγουρη ηλικία, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και μια τέλεια ηλικία, ώστε ο Θεός με την ενέργεια της οικογένειάς σου να σου δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσεις. Κάπου εκεί αναζωπυρώνεις την ψυχική σου ανάταση, εστιάζοντας στην απόδοση της ενέργειάς σου στους επόμενους. Αυτό ονομάζεται διδασκαλία ή σωστότερα εκπαίδευση.
Δεν είμαι προπονητής σε κάποιο δημόσιο ίδρυμα που εξυπηρετεί πολιτικά συμφέροντα και πότε μου δεν θα ήθελα να γίνω προπονητής. Διδάσκω πρώτα από την καρδιά, μετά από την εμπειρία και τέλος από τα βιβλία. Είμαι ο άνθρωπος που πίστεψα και συνεχίζω να πιστεύω στην εξέλιξη μέσα από την πολυετή μου εμπειρία στη χιονοδρομία καθώς και τις πολεμικες τέχνες. Στα χιονοπέδιλα και τη χιονοσανίδα, διδάσκω μέσα από τις αυστριακές μου πιστοποιήσεις.
Το 2012 άρχισα να σκέφτομαι πώς μπορεί κάποιος να παραμένει περισσότερο χρόνο πάνω σε μια σανίδα στη θάλασσα σε συνθήκες άπνοιας. Εκεί κάπου ξεκινάει και η ιδεα της sup yoga. Τα αθλήματα στη θάλασσα απαιτούν συνήθως αέρα, κύματα και γενικά hard-core συνθήκες. Σκέφτηκα, λοιπόν, γιατί να μην το αντιστρέψουμε; Να δημιουργήσω ένα «άθλημα» σε διεθνές επίπεδο, ώστε να είναι αντίθετο σε σχέση με τα γνωστά αθλήματα στη θάλασσα. Να ενώσω δύο διαφορετικούς κόσμους, τον κόσμο της yoga με τον κόσμο του surf και του stand up paddle board. Για την ιστορία, στον κοσμο της yoga μπήκα ένα μήνα μετά τον ισχυρό μου τραυματισμό στη χιονοδρομία. Θα είμαι για πάντα ευγνώμων στη Νίκη Πετρουλάκη που με στήριξε με τις θεραπευτικές ιδιότητές της, μέσα από τα μοναδικά τμήματα yoga.
Η ιδέα της ελληνικής εταιρείας μου True Life Sports προκύπτει από την αναγκη μου να προσφέρω εκπαίδευση. Ο ισχυρός τραυματισμός μου πριν 20 χρόνια σηματοδότησε το ποιος πραγματικά θέλω να είμαι και το τι πραγματικά θέλω να κάνω. Είναι σκληρό να σου τρυπούν το κρανίο με τοπική αναισθησία και να το ακούς να γίνεται θράψαλα σε ένα μικρό μέρος, ώστε να τραβήξουν από μεσα το αίμα για να μην πεθάνεις. Τότε συμβαίνει η ανάσταση, σκληραίνεις τόσο που όλα αλλάζουν. Είναι σαν να βιώνεις ένα όραμα και σαν να αισθάνεσαι τους αγγέλους να σου μιλούν. Πλέον, ανηκεις σε μια πολύ ξεχωριστή ομάδα ανθρώπων. Σε εκείνους που δεν έχουν να φοβηθούν κάτι. Δεν μπορούν να είναι μέρος μιας ομάδας, δεν μπορούν να ακολουθήσουν πρότυπα. Μπορούν μόνο να ανοίξουν νέους δρόμους. Να είναι οι ίδιοι πρότυπα. Λάμπουν τόσο πολύ σε σχέση με τα πιστεύω τους, που τίποτα δεν είναι ικανό να τους σταματήσει.
Το όραμά μου ήταν είναι και θα συνεχίσει να είναι το ίδιο. Ονομάζεται εξέλιξη. Κυρίως με ενδιαφέρει η χιονοδρομία, συγκεκριμενα το snowboard. Έπειτα με ενδιαφέρει πολύ και το ski. Να δώσω το δυνατότερο που μπορώ. Δυστυχώς, στο χώρο της χιονοδρομίας είμαστε ελάχιστοι με λογική πέραν τον συνόρων μας. Σχετικά με τα αθλήματα στη θάλασσα, και συγκεκριμένα στο πανέμορφο νησάκι μας, τη Βουλιαγμένη, το όραμα είναι ένα… ο περισσότερος χρόνος πάνω στο νερό. Η φύση μας ως Έλληνες στον τομέα των εναλλακτικών δραστηριοτήτων χωλαίνει. Ως λαός είμαστε λιγο τεμπέληδες, βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Όταν, για παράδειγμα, στην παραλία βλέπεις 100 ανθρώπους, η αντιστοιχία είναι 85 άτομα στην ξαπλώστρα με φρέντο, 10 άτομα να δροσίζουν τα ποδαράκια τους και μονο 5 άτομα να κολυμπούν. Παρατηρείς ότι χρειαζόμαστε αρκετή δουλειά ακόμα.
Οι υπηρεσίες που προσφέρω είναι: Supyoga, η οποία σημειώνει κάθε χρόνο ανοδική πορεία συμμετοχών. Sup TOURING, bikeyoga, snorkeling, hike and yoga (faskomilia lines). Μαθήματα ski και snowboard. Island supyoga retreats.
H πρώτη στιγμή που ήρθα σε επαφή με τη SUP Yoga ήταν κάπου στο 2010, όταν βρισκόμουν στην Πάργα με φίλους για surf. Στην παραλία της Λυγιάς εκείνη τη μέρα δεν είχε καθόλου κύμα. Είχα ένα σανίδι 9,4 και προσπαθούσα να κάνω τις πόζες που θυμόμουν από την Νίκη Πετρουλάκη. Τα σερφ είναι λεπτά και βούλιαζα στη στατικότητα των ασάνας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αναζητήσω μεγαλύτερη σανίδα, πιο χοντρή και πιο φαρδιά. Κάπως έτσι, δειλά δειλά και με τη βοηθεια της Ελένης Χατζησάββα, πήρα την απόφαση να δημοσιοποιήσω μια υπηρεσία που εκείνη την εποχή το google δεν την αναγνώριζε. Δίχως φόβο για λογοκρισία και με πρώτη συνεργασία τη λίμνη Βουλιαγμένης, το 2012 η sup yoga ήταν κάτι πολύ φρέσκο. Θυμάμαι, τον Στέφανο Τσιτσιπά να μας παρακολουθεί τότε από μακριά σε ένα από τα μαθήματα στη θάλασσα.
Για εμένα το Μεγάλο Καβούρι είναι το σπίτι μου, μια και κατοικώ σε πολύ κοντινό δρόμο από το σημείο που υλοποιώ τα μαθήματά μου. Αυτό όμως που με κανει να είμαι ερωτευμένος με το Μεγάλο Καβούρι είναι η χρονιά του 1997. Στις 3.7.1997 είχαμε κάνει snowboard και ηταν μια εμπειρία που πιστευω δεν θα επαναληφθεί ποτέ. Γνωστό ενεργειακό ποτό είχε στήσει ράμπα με ψεύτικο χιόνι και κάναμε άλματα από ένα βατήρα ύψους 20 μέτρα dropin και 8 με δέκα μέτρα take off. Επίσης, η ενέργεια από το ηλιοβασίλεμα που προσφέρει είναι εξωπραγματική. Το Μεγάλο Καβούρι είναι φτιαγμένο από νεράιδες! Θα έπρεπε να ονομάζεται νεραϊδότοπος και όχι Μεγάλο Καβούρι.
Το ομορφότερό μου απόγευμα στο Μεγάλο Καβούρι ήταν όταν ολοκλήρωσα ελεύθερη κολύμβηση μέσα στην περίοδο της καραντίνας από τα Λιμανάκια έως το Μεγάλο Καβούρι. Ήταν συγκινητικό, και ίσως το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Αισθανόμουν μεγάλη πίεση από την καραντίνα εκείνη την περίοδο, δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Τη συγκεκριμένη μέρα είχα κολυμπήσει περίπου 7 ώρες και ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα. Η απόσταση ήταν περίπου 20 χιλιόμετρα, μια και κολυμπούσα περιμετρικά της ξηράς. Όταν πάτησα αμμουδιά σχεδόν δάκρυσα και μιλούσα μόνος μου.
Είναι τόσες πολλές οι ωραίες στιγμές από τους μαθητές μου, που ειλικρινά δεν ξέρω ποια να πρωτοδιαλέξω. Οι γυναίκες είστε σαν τα λουλούδια, ξεχωριστές, αλλά πάντα όμορφες, ευλογημένες και μοναδικές, ώστε να μας ισορροπείτε στην καθημερινότητά μας.
Γενικά δεν εστιάζω σε σχόλια. Εστιάζω και διοχετεύω στην εξατομίκευση της αλληλεπίδρασης της ενεργειακής μου δομής. Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ ούτε με άσχημα σχόλια, ούτε και με καλά. Έχω χρόνο μόνο για να είμαι πάντα εκεί για όλους εσάς που αλληλεπιδρούμε τόσα χρόνια. Είμαι άνθρωπος της πράξης και της ενέργειας, όχι της θεωρίας, ούτε των σχολίων. Η βιωσιμότητά μας σε κάθε δουλειά είναι το μονοπάτι προς την αθανασία της γνώσης. Πάντα υπάρχει χώρος να γινόμαστε καλύτεροι, πάντα υπάρχει χώρος να διεκδικούμε την τελειότητα στην Χ χρονική στιγμή.
Οι πολεμικές τέχνες σε διδάσκουν το σεβασμό, την ανθεκτικότητα, την αντίληψη, την ταχύτητα το να κοιτάς κατάματα τον αντίπαλο, αλλά να μην τον χτυπήσεις ποτέ πισώπλατα. Στις μέρες μας αυτές οι αξίες έχουν κάπως αλλοιωθεί. Οι πολεμικές τέχνες μού έδειξαν την ανθεκτικότητα, η χιονοδρομία τη ζωή, το να μάθεις να αθλείσαι σε ακραίες καιρικές συνθήκες, να σέβεσαι τους γύρω σου. Κυρίως, όμως, όλα αυτά τα χρόνια διδάχτηκα να σέβομαι τον ένα και μοναδικό άνθρωπο που έχω, εμένα.
Τα αθλήματα του νερού, που δεν συμβάλλει η μηχανοκίνηση, τα σέβομαι απεριόριστα.Τα αθλήματα που συμβάλλει η μηχανοκίνηση μού προκαλούν δόνηση αρνητικών συναισθημάτων και αδιαφορία. Τα αθλήματα του νερού, που δεν χρειάζεται να πάρεις φάρμακα για να φουσκώσεις, είναι η κατάληξη από το ρέκβιεμ ενός ονείρου. Το ρέκβιεμ ενός ονείρου που ακούει στη λέξη ισορροπία, στην εναλλαγή, στη δύναμη μέσα από την αντοχή και την ελαστική ισορροπία.
Δύο φορές έχω κοντέψει να πνιγώ. Η μία ήταν από βέρτιγκο σε ένα θανατηφόρο σποτ στην Εύβοια, ονομάζεται Μετόχι. Το κύμα είναι close out και απίστευτα επικίνδυνο άνω των 7 μποφόρ. Δεν είναι η τσουλήθρα ούτε της Βουλιαγμένης ούτε της Βοϊδοκοιλιάς. Μια άλλη φορά που εκανα την προσευχή μου ήταν στην Καστροσυκιά κοντά στην Πάργα. Δεν τόλμησα να ανέβω πάνω στο σανίδι. Απλά έκανα σε πρηνή θέση drop in και με ξέβρασε ο αφρός.
Τη λέξη φόβο, όμως, δεν την αναγνωρίζω. Όταν έχεις αναστηθεί μετά από σχεδόν βέβαιο θάνατο, τί πιστεύεις ότι μπορεί να σε κάνει να σταματήσεις; Πλέον, μεγαλώνοντας, αναγνωρίζω τη λέξη σεβασμός στον εαυτό μου. Κάποτε ρίσκαρα πάρα πολύ. Τώρα έχω οικογένεια, δεν θέλω άλλο να ρισκάρω, άσχετα αν πολλές φορές μού μπαίνουν δαίμονες.
Σέβομαι και αναγνωρίζω τις προσπάθειες του Δήμου που κρατάει σε τόσο υψηλά επίπεδα το βιοτικό επίπεδο των 3Β (Βάρη, Βούλα, Βουλιαγμένη). Χωρίς το σημερινό μας Δήμαρχο δεν θα είχαμε τόσο πράσινο, τόση ελευθερία στο ευ. Όσον αφορά στα μαθήματα ζωής, από το outdoor έχω μάθει ότι εάν προσεχουμε την πλάση θα μας προσέξει και εκείνη. Εμείς είμαστε περαστικοί, ήρθαμε κάποια στιγμή, θα φύγουμε και οφείλουμε να παραδώσουμε λιγότερες ανεμογεννήτριες και περισσότερα δάση. Αν συνεχίσουμε ως ανθρωπότητα την καταπόνηση της μάνας γης, εκείνη θα μας τιμωρήσει. Θα περιμένουμε ισχυρούς σεισμούς και αλλοιωμένο οξυγόνο.
Το καλοκαίρι στα Νότια Προάστια είναι μια εικόνα χίλιες λέξεις. Δεν μπορώ να εκφραστώ με λόγια, πνίγομαι. Μπορώ, όμως, να πω… «Ελάτε να ανακαλύψουμε μαζί το νησί μας στη Βουλιαγμενη». Ο Αστέρας είναι απλά ένα όμορφο σημείο μέχρι εκεί. Η Βουλιαγμένη είναι ο γενικός όρος και ο Αστέρας απλά ο ειδικός. Η καθημερινή μου ρουτίνα είναι πρωινά μαθηματα στη θάλασσα μεταξύ 11:00 με 13:00 καθώς και sunset τμήματα μεταξύ 19:00 και 20:30.
Η συμβουλή που θα έδινα σε κάποιον που θέλει να ζήσει το καλοκαίρι στα Νότια στο έπακρο, ή σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με εναλλακτικό θαλάσσιο αθλητισμό και sup yoga, θα ήταν: Δοκιμάστε άφοβα, ο χρόνος κυλάει. Μην αναζητάτε την κατάλληλη στιγμή.
Μετά από αρκετά χρόνια, η Βουλιαγμένη φοβάμαι ότι θα είναι το πρώτο μέρος της χώρας μας που θα αποκτήσει καθεστώς Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Εύχομαι να βγω ψεύτης. Έως τότε… ας την απολαύσουμε! Τα νέα σχέδιά μου θα τα δείτε από το επόμενο καλοκαίρι και θα έχουν αρκετό ενδιαφέρον.
Πηγή: noupou.gr