Τα γκολπόστ της Βουλιαγμένης έμοιαζαν… σφραγισμένα, καλά «κλειδαμπαρωμένα» από τα δικά του – και όχι μόνο – χέρια. Ο Παναγιώτης Τζωρτζάτος, εκ των πρωταγωνιστών της υπέρβασης των «μπέμπηδων» στο Final-8 του Βελιγραδίου, άνοιξε την καρδιά του στο BN Sports. Ο ενθουσιασμός, η εμπιστοσύνη, τα Ευαγγέλια του Βουγιασίνοβιτς μέχρι την 4η θέση της Ευρώπης και η ανυπομονησία για το «γαλανόλευκο» καλοκαίρι. Με φόντο το Παρίσι φυσικά.
Κάπου σε μία ειδυλλιακή ακτή της ανατολικής Αττικής, στέκει καμαρωτά ένα… γαλατικό χωριό που αντιστέκεται σθεναρά στη «φούρια» και τα στεγανά της Ευρώπης, στηριζόμενη στο δικό της, αυθεντικό τρόπο. Όλοι το είχαν «ξεγραμμένο», από την… αφρόκρεμα του πόλο αφανισμένο. Αουτσάιντερ, εύκολος στόχος. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι και κάποιοι το βίωσαν στο «πετσί» τους με το χειρότερο δυνατό τρόπο.
Η Βουλιαγμένη άφησε πίσω της μια δεκαετία… φαγούρας και το έπραξε εμφατικά, με στόμφο. Αν και οι πρωταγωνιστές της έπεσαν στα βαθιά, τα «άπατα» θα έλεγε κανείς με μόνο σωσίβιο την άγνοια κινδύνου, τον ενθουσιασμό και την πίστη στο σύνολο, όχι μόνο επιβίωσαν μπροστά στα γιγάντια κύματα ενός ωκεανού αλλά βγήκαν σώοι και αβλαβείς. Βούτηξαν παιδιά και βγήκαν άντρες στο ταξίδι αυτό.
Μία «μαγική», υπέρμετρα πετυχημένη σεζόν, κυρίως στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, έφτασε στο τέλος της για τον ΝΟΒ, ακολουθώντας το παράδειγμα του Απόλλωνα Σμύρνης. Δεν ήταν όμως μόνο οι «μπέμπηδες» και η… αμφίβια ελαφρά ταξιαρχία που ύψωσαν τα «πανιά» της ελληνικής υδατοσφαίρισης και τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Και σε αυτό στάθηκε και ο συνομιλητής μας. Ήταν ο ΠΑΟΚ και ο Υδραϊκός που έκαναν τις δικές τους υπερβάσεις, ήταν ο Πανιώνιος που το πάλεψε μέχρι εκεί που δεν πήγαινε άλλο, ήταν ο Ολυμπιακός και πάλι πιστός στο σπουδαιότερο ραντεβού. Ήταν οι… επαγγελματικοί μετανάστες, παρόντες και αυτοί στο Final-8 με συλλόγους του εξωτερικού, οι εκπρόσωποι της γαλανόλευκης στο πόλο γυναικών. H ελληνική υδατοσφαίριση ακμάζει και οι παρατρεχάμενοι αυτής την καμαρώνουν.
Επιστρέφοντας στα της Βουλιαγμένης, μονάχα εκ των έσω μπορεί να περιγράφει γλαφυρά και με ειλικρίνεια ο τρόπος που ήρθε αυτό το μίνι-θαύμα μέχρι την 4αδα της Ευρώπης. Ο πυλώνας του οικοδομήματος αυτού, ο Παναγιώτης Τζωρτζάτος, αφού ξεκουράστηκε δυο μέρες, σωματικά και πνευματικά από το έντονο, σχεδόν μεθυστικό πενθήμερο που προηγήθηκε στο Βελιγράδι, τέθηκε στη διάθεση του BN Sports.
Με τις σκέψεις του σε μία τάξη, εξήγησε το πως έζησε αυτήν την τρελή πορεία του ΝΟΒ, τα συστατικά που την έφεραν, σε συνδυασμό φυσικά με τη συνεισφορά του Βλάντιμιρ Βουγιασίοβιτς και όσων τον περιτριγύριζαν. Αφού… εξήρε λοιπόν την προσπάθεια όλων, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην Εθνική ομάδα, το σκουφάκι της οποίας ανυπομονεί να φορέσει για ακόμα ένα καλοκαίρι. Με στόχο; Το Παρίσι φυσικά.
Όταν ένα μακρύ ταξίδι φτάνει στο τέλος του, αυτό που μένει είναι τα συναισθήματα. Και από αυτό ξεκίνησε και ο Παναγιώτης Τζωρτζάτος. «Ήταν μία δύσκολη χρονιά με πολλά παιχνίδια αλλά και ταυτόχρονα γλυκιά. Θέλαμε να το ζήσουμε, οι περισσότεροι το βιώναμε για πρώτη φορά. Και θεωρώ πως ο ενθουσιασμός μας σε κάθε παιχνίδι ήταν αυτό που μας έδωσε το έξτρα στοιχείο για να ξεπεράσουμε κάποιες πιο ποιοτικές ομάδες. Ακόμα και στη φάση των ομίλων», ήταν το πρώτο του σχόλιο και συνέχισε κάνοντας ένα μίνι flash-back.
«Και μόνο που είχαμε περάσει τους ομίλους, ήταν επιτυχία»
«Βαδίζαμε βήμα-βήμα, βλέπαμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά γιατί ακόμα και εμείς οι ίδιοι δεν ξέραμε σε τι επίπεδο βρισκόμασταν συγκριτικά με τους αντιπάλους μας. Και μόνο που είχαμε περάσει στους ομίλους του LEN Champions League ήταν επιτυχία. Με το πέρασμα του χρόνου όμως καταλαβαίναμε ότι είμασταν κοντά με τους υπόλοιπους και θα μπορούσαμε να είχαμε συγκεντρώσει τους βαθμούς που χρειάζονταν για να περάσουμε στην επόμενη φάση. Όλα κρίθηκαν στις λεπτομέριες και αυτές ήταν υπέρ μας καθώς σε όλα τα παιχνίδια που έπρεπε να πάρουμε βαθμό-ους τα καταφέραμε στο απόλυτο για την 4η θέση. Δεν ήταν ρεαλιστικό κάτι πιο πάνω. Η Ρέκο, η Μπαρτσελόνα και ο Ολυμπιακός ήταν ανώτεροι. Το να βρεθούμε στα τελικά της διοργάνωσης ήταν άλλη μια υπέρβαση».
Και αν η Βουλιαγμένη είχε φτάσει στο… ταβάνι της, στο Βελιγράδι απλά το «έσκισε». Η πραγματικότητα ξεπέρασε τις προσδοκίες και όσα συνέβησαν θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην ιστορία του συλλόγου.
«Κάναμε το καλύτερο παιχνίδι της σεζόν στο σημείο που έπρεπε»
«Είχαμε αρκετές μέρες για να σχεδιάσουμε το παιχνίδι με τη Μπρέσια. Ο προπονητής μας τόνιζε συνεχώς πως λόγω έλλειψης εμπειρίας από τέτοια τουρνουά θα πρέπει να συγκεντρωθούμε στο πρώτο παιχνίδι και μόνο. Τα πλάνα μας ήταν μόνο για το εναρκτήριο ματς. Δεν είχαμε άγχος και αυτό ήταν στα υπέρ μας. Μας ακολούθησε αρκετός κόσμος σε ένα πανέμορφο κολυμβητήριο και μια λαμπερή διοργάνωση που η πλειοψηφία δεν είχε βρεθεί ξανά και νομίζω πως κάναμε το καλύτερό μας παιχνίδι στη σεζόν όταν έπρεπε. Είχαμε τον έλεγχο με τη Μπρέσια, οδηγούσαμε όλη την ώρα το σκορ ακόμα και μετά τη διακοπή».
Η καταρρακτώδης βροχή και η καταιγίδα που έπεφτε στην πρωτεύουσα της Σερβίας την Τετάρτη (31/5) οδήγησαν σε ημίωρη και πλέον διακοπή ανάμεσα στα δύο ημίχρονα. Και η αλήθεια είναι ότι τέτοια συμβάντα, συνήθως βοηθούν αυτόν που κυνηγά. Πόσω δε μάλλον όταν αυτός είναι ο ισχυρότερος, αυτός που έχει το… πρέπει.
«Δέκα φορές να παίζαμε μαζί τους, δεν θα κερδίζαμε πάνω από μία-δύο»
«Δέκα φορές να παίζαμε με τη Μπρέσια, δεν ξέρω πόσες θα τους κερδίζαμε. Δεν νομίζω πως θα ήταν πάνω από μία ή δύο φορές. Ήταν όμως η κατάλληλη στιγμή για να γίνει. Στη διακοπή μείναμε συγκεντρωμένοι, κάναμε ζέσταμα στην εσωτερική πισίνα για να κρατηθούμε σε υψηλό ρυθμό. Και παρότι αργήσαμε να πάρουμε μπρος στο δεύτερο ημίχρονο επιθετικά και μπήκαμε λίγο μουδιασμένα, μας κράτησε η άμυνα (σ.σ η τρίτη περίοδος ήρθε 1-0 για τους Ιταλούς), ξαναλυθήκαμε στην τελευταία και πήραμε τη νίκη».
Πέρα όμως από τον ενθουσιασμό που επικρατούσε στις τάξεις του ΝΟΒ καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς, ήταν και η άγνοια κινδύνου και το δέσιμο του αγωνιστικού τμήματος που έφεραν την απογείωση.
«Είμασταν πολύ δεμένοι σαν ομάδα. Τα περισσότερα παιδιά αν εξαιρέσει κανείς εμένα και τον Καπότση είναι κοντά ηλικιακά. Ήταν συμπαίκτες στα κλιμάκια της Εθνικής και είχαν ήδη ένα bonding μεταξύ τους πριν ενωθούμε όλοι κάτω από μία… ομπρέλα το καλοκαίρι. Κάναμε παρέα και εκτός νερού και αυτό φάνηκε. Υπήρχε αυτοθυσία μεταξύ μας. Έκανε ένας λάθος και έτρεχε άλλος να καλύψει. Την κακή μέρα του ενός, την κάλυπτε η καλή του άλλου. Αλληλοσυμπληρωνόμασταν και αυτό δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε συχνό. Ήρθαν πολλά νέα παιδιά το καλοκαίρι, δέσαμε με τον καιρό και σε αυτό βοήθησαν τα παιχνίδια των ομίλων. Και νομίζω φτάσαμε σε ένα σημείο που μας έβγαναν και οι αυτοματισμοί πλέον».
«Νιώθαμε σαν να πήραμε το Παγκόσμιο»
Το παιχνίδι με τη Μπρέσια τελειώνει και οι «μπέμπηδες» έχουν πετύχει κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο. «Νιώθαμε σαν να πήραμε το Παγκόσμιο. Πανηγυρίσαμε πάρα πολύ γιατί ξέραμε ότι ήταν και νέο ρεκόρ για το σύλλογο. Ο ΝΟΒ στις 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Ξέραμε ότι είμασταν και το αουτσάιντερ της διοργάνωσης. Απλώς το χαρήκαμε για λίγο διότι καταλαβαίναμε ότι ακολουθούσε ακόμα δυσκολότερο παιχνίδι. Βέβαια, παρά το γιγάντιο εμπόδιο της Ρέκο, όταν φτάνεις στα ημιτελικά ονειρεύεσαι τα πάντα. Ένα μετάλλιο, μία ακόμα υπέρβαση».
Ημίχρονο με την Προ Ρέκο (μετέπειτα πρωταθλήτρια για τρίτη φορά σερί) και ο φωτεινός πίνακας έδειχνε 5-5. Όπου Προ Ρέκο, η Ρεάλ Μαδρίτης του πόλο, πολυνίκης του θεσμού. Πόσο το πίστευε όμως στα αλήθεια η Βουλιαγμένη;
«Για να είμαστε ειλικρινείς, ξέραμε από πριν το παιχνίδι ότι οι πιθανότητές μας ήταν πολύ λίγες. Όμως μας έλεγε ο προπονητής μας ότι αν δεν ρισκάρουμε, δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα γινόταν. Γι’ αυτό είχαμε μπει με περίσσιο θράσος. Το είχαμε πιστέψει. Δεν φοβηθήκαμε ότι το ματς θα ανοίξει. Ξέραμε ότι ήμασταν σε καλή κατάσταση και ότι μπορούσαμε να τους βάλουμε δύσκολα. Και νομίζω ότι είμασταν η ομάδα που τους δυσκόλεψε περισσότερο. Ακόμα και στον τελικό είχαν πάρει μια διαφορά εξ’ αρχής. Έπαιξε ρόλο και η κούραση που είχαμε γιατί ήταν ακριβώς μια μέρα μετά από τον προημιτελικό με τη Μπρέσια που τα είχαμε δώσει όλα. Εντάξει, μιλάμε για τη Ρέκο. Στο τέλος προσπαθήσαμε και καταφέραμε να μαζέψουμε κάπως τη διαφορά γιατί δεν μας άξιζε κιόλας».
«Ακούγαμε σαν Ευαγγέλιο όσα μας έλεγε ο Βουγιασίνοβιτς όλη τη σεζόν»
Αρχιτέκτονας αυτού του οικοδομήματος, ο σπουδαίος Βλάντιμιρ Βουγιασίνοβιτς. Ένας «θρύλος» του αθλήματος με… γαλόνια τόσο σαν παίκτης όσο και σαν προπονητής
«Μας βοήθησε με τις γνώσεις του και τη διαφορετική προσέγγιση του παιχνιδιού που μας έδειξε από την αρχή. Από την πρώτη μέρα που ήρθε στην πισίνα μας έδωσε τα περιθώρια να τον προσεγγίσουμε. Είναι δεκτικός σαν άνθρωπος. Τον κοιτάζαμε πάντα με θαυμασμό και ακολουθούσαμε κατά γράμμα τις οδηγίες του, γνωρίζοντας το μέγεθός του. Οπότε θεωρώ ότι και εμείς κάναμε την προσαρμογή του εύκολη. Δεν υπήρχε ποτέ αμφισβήτηση. Όσα μας έλεγε τα ακούγαμε σαν Ευαγγέλιο. Ωστόσο το λιθαράκι τους το έβαλαν όλοι. Από το υπόλοιπο τεχνικό τιμ, τη διοίκηση, τον τιμ μάνατζερ, τους φυσικοθεραπευτές, τα νέα παιδιά που έπαιζαν μόνο στο πρωτάθλημα και ξεκούραζαν κάποιους άλλους για τα δυσκολότερα ματς. Αυτός ήταν ανέκαθεν ο στόχος του ΝΟΒ. Να ‘’γεννάει’’ πολίστες του μέλλοντος και να εφοδιάζει την αντρική του ομάδα με παιδιά από το δικό του φυτώριο».
Μπορεί το σπορ να είναι ομαδικό, ωστόσο το σύνολο αποτελείται από μονάδες. Και αρκετές από αυτές έφτασαν στο pick τους στο Βελιγράδι και το Final-8 μεταξύ των οποίων και ο Παναγιώτης Τζωρτζάτος. Ο διεθνής μας γκολκίπερ «κατέβασε ρολά», προσέγγισε ή ακόμα και έβαλε από κάτω του το υψηλότατο 50% στις αποκρούσεις και σίγουρα μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία της Βουλιαγμένης πιστώνεται και σε εκείνον.
«Σε κάθε παιχνίδι βγάζαμε και έναν άλλο X-Factor»
«Καθόλη τη διάρκεια της σεζόν είχα μία σταθερή απόδοση θεωρώ. Απλώς εκεί, μαζί με το δέσιμο της ομάδας που έγινε ακόμα μεγαλύτερο και παίζοντας την άμυνα που είχαμε σχεδιάσει, ήταν λογικό να ανεβάσω και εγώ την απόδοσή μου. Βοηθήθηκα πολύ από τους συμπαίκτες μου, πάνε αλληλένδετα αυτά. Είμαι φυσικά ευχαριστημένος από την απόδοσή μου όμως για να παίξει ο Παναγιώτης καλά, είχε τη συνεισφορά και των υπόλοιπων. Μας βγήκε. Σε κάθε παιχνίδι, βγάζαμε και έναν καινούργιο X-Factor».
Ο Παναγιώτης Τζωρτζάτος μεγαλώνει (μιλώντας για αξίες) και ωριμάζει. Η συμμετοχή του στα μεγάλα ραντεβού και το γεγονός πως κάνει σταθερά ένα βήμα μπροστά σε αυτά, του έχουν δώσει την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να δείξει τις ικανότητές του στα κρίσιμα και να αναλάβει όποιο μέρος της ευθύνης του αναλογεί. Το έδειξε και με την Εθνική ομάδα κυρίως όταν τραυματίστηκε ο Ζερδεβάς στο Παγκόσμιο, το έδειξε και με τη Βουλιαγμένη.
«Θεωρώ πως η κατάλληλη ηλικία για έναν τερματοφύλακα είναι μετά τα 27. Σίγουρα η ποιότητα μπορεί να υπάρχει όμως από εκείνο το χρονικό σημείο και λόγω εμπειρίας, μπορεί κανείς να κάνει πιο μεστά παιχνίδια. Να είναι πιο σταθερός. Το γεγονός πως πήγα σε έναν σύλλογο μεγάλο και φιλόδοξο όπως ο ΝΟΒ, που διεκδικεί τίτλους και παίζει στην Ευρώπη με βοήθησε πολύ. Όχι ότι το μέγεθος των ομάδων που αγωνιζόμουν πριν ήταν μικρό όμως η συμμετοχή στους τελικούς του πρωταθλήματος κάθε χρόνο και γενικότερα τα πιο δύσκολα παιχνίδια, με έχουν βοηθήσει στο να εξελιχθώ. Κάπως έτσι ήρθε και η Εθνική ομάδα. Όταν κάνεις προετοιμασία με το σκουφάκι με το εθνόσημο και παίζεις για μετάλλιο, αναγκάζεσαι να ανεβάσεις στροφές».
Οι «μπέμπηδες» μπορεί να εξέπληξαν θετικά την ομήγυρη της υδατοσφαίρισης και να πέταξαν εκτός διεκδίκησης τροπαίου την επικεφαλή ενός εκ των δύο ομίλων της κανονικής διάρκειας, παρόλα αυτά στις εντός των τειχών διοργανώσεις, ο Ολυμπιακός κράτησε την πρωτοκαθεδρία του, διευρύνοντας το σερί στα 11 πρωταθλήματα. Αν και η Βουλιαγμένη θα μπορούσε κάλλιστα να είχε κερδίσει και τους δύο πρώτους τελικούς. Απείχε ελάχιστα.
«Ο σκοπός της Βουλιαγμένης είναι να βρίσκεται εκεί όταν κρίνεται ένα τρόπαιο»
«Πάντα είμαστε αρκετά κοντά και αυτός είναι και ο σκοπός του ΝΟΒ. Να βρίσκεται εκεί όταν κρίνεται ένα τρόπαιο και όποτε μπορεί να τα κατακτά κιόλας. Δεν είναι πάντα εύκολο. Ο Ολυμπιακός είναι πάντα πλήρης με γεμάτο ρόστερ και μεγάλο μπάτζετ. Χτίζεται κάθε χρόνο για να κατακτήσει την Ευρώπη συνεπώς το εγχείρημα της Βουλιαγμένης είναι αρκετά δύσκολο που έχει τελείως διαφορετική φιλοσοφία, άλλη προσέγγιση, δίνοντας χώρο σε νέα παιδιά να αμφισβητήσουν την κυριαρχία των Πειραιωτών».
Το ελληνικό πόλο είναι πάντα εκεί στα μεγάλα ραντεβού, με πλειάδα εκπροσώπων. Το απέδειξε περίτρανα και στο Βελιγράδι με δύο ομάδες του τόπου μας αλλά και τους Βλαχόπουλο, Σκουμπάκη στη Νόβι Μπέογκραντ, τον Αργυρόπουλο στη Φερεντσβάρος και τον Κώστα Κάκαρη στη Γιουγκ. Τον διεθνή φουνταριστό που από την επόμενη χρονιά θα αγωνίζεται στο μεγαθήριο της Ευρώπης και back-to-back-to-back πρωταθλήτρια Προ Ρέκο. Δεν είναι όμως μόνο αυτοί.
«Υπάρχει μεγάλη… δεξαμενή στο ελληνικό πόλο και μεγάλο ταλέντο»
«Δεν είναι μόνο το αντρικό πόλο, είναι και το γυναικείο. Σταθερές οι παρουσίες σε όλα τα επίπεδα, ανεξαρτήτως φύλου. Καταρχάς οι πορείες όλων των ελληνικών ομάδων ήταν φαντασιακές. Ο Υδραϊκός με πολύ μικρό μπάτζετ προσπάθησε να διακριθεί, ο ΠΑΟΚ έκανε κάποιες εκπλήξεις. Έκαναν υπερβάσεις για τα δεδομένα τους, οικονομικά και μη. Φυσικά ο Απόλλωνας πέτυχε κάτι τεράστιο που θα μείνει στην ιστορία. Τρίτη ελληνική ομάδα που κατακτά ευρωπαϊκό τρόπαιο. Ο Πανιώνιος έκανε φανταστική πορεία, έμεινε εκτός στα ημιτελικά του EuroCup από την μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου, Βάσας. Και νομίζω ότι το Final-8 ήταν το… κερασάκι στην τούρτα. Το 90% της Εθνικής ομάδας ήταν στο Βελιγράδι. Και άλλοι πολλοί που είναι εκτός κλήσεων ή τελικής διαλογής, πράγμα που δείχνει τη «δεξαμενή» που υπάρχει. Υπάρχει ταλέντο».
«Υπάρχει μεγάλη ανυπομονησία για την Εθνική»
Ολοκληρώνοντας, η κουβέντα οδηγήθηκε στην Εθνική ομάδα και την προετοιμασία αυτής ενόψει του μεγάλου ραντεβού του καλοκαιριού (το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας, πάλαι ποτέ World League).
«Υπάρχει ανυπομονησία. Όχι μόνο εγώ, τα περισσότερα παιδιά αν όχι όλα τα περιμένουμε αυτά τα παιχνίδια. Τις καλοκαιρινές μας συναντήσεις. Είναι πολύ σημαντικό το Παγκόσμιο Κύπελλο γιατί δίνει από τώρα δύο εισιτήρια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου και θα θέλαμε να ξεμπερδέψουμε. Είναι ένας μεγάλος στόχος. Υπάρχει πίεση γιατί η Εθνική πρέπει να βρίσκεται ψηλά όμως είναι παιχνίδια που απολαμβάνει κάθε παίκτης και τα περιμένει όλο το χρόνο. Θεωρώ ότι στην Αμερική θα γίνει ένα πολύ καλό τουρνουά. Υπάρχουν 5-6 ομάδες, σχεδόν ισάξιες. Τα μετάλλια θα κριθούν στις λεπτομέρειες».
«Είμαστε πολλοί δεμένοι στην Εθνική, σαν οικογένεια»
Πάνω από όλα όμως για χάρη της Εθνικής, της «Επίσημης Πετυχημένης», μαζεύεται και μια παρέα. «Είναι αρκετά έντονο το στοιχείο αυτό, γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά μεταξύ μας και το γεγονός αυτό έχει παίξει καίριο ρόλο στις πορείες της ομάδας τα τελευταία χρόνια. Είμαστε πολύ ενωμένοι, σαν… οικογένεια και αυτό βγαίνει προς τα έξω».
Κάτω από τα γκολπόστ υπάρχουν δύο παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά, που τους συνδέει η ποιότητα και η αγωνιστική αξία. Παναγιώτης Τζωρτζάτος και Μάνος Ζερδεβάς αποτελούν (αυτή τη στιγμή) τους… Διόσκουρους της Εθνικής και ο ανταγωνισμός τους κάνει καλό. Σίγουρα έχουν μία εξαιρετική σχέση όπως φάνηκε και πέρυσι, ειδικά μετά τον τραυματισμό του γκολκίπερ του Ολυμπιακού στον προημιτελικό με τις ΗΠΑ.
«Δεθήκαμε πολύ πέρυσι. Είναι πολύ καλό για την Εθνική να υπάρχει ευγενής συναγωνισμός, έτσι θα τον χαρακτήριζα. Μόνο θετικό μπορεί να είναι το ότι βρισκόμαστε σε καλή κατάσταση. Πάντα παίζει αυτός που θεωρεί ο προπονητής πως είναι ο πιο έτοιμος εκείνη τη στιγμή και αυτό είναι ξεκάθαρο και στους δυο μας. Η σχέση μας είναι φοβερή. Όταν ο ένας είναι στο νερό, ο άλλος τον στηρίζει από έξω, φωνάζει για το συμπαίκτη του. Κάνουμε ανάλυση των αντιπάλων μαζί, είμαστε στο δωμάτιο μαζί. Η σχέση μας είναι πολύ καλή».
Η «γαλανόλευκη» έχει σταθεροποιηθεί στις τελευταίες διοργανώσεις στη ζώνη των μεταλλίων. Τα περιτριγυρίζει και τα… φοράει συνήθως, ούσα εκ των φαβορί σε κάθε τουρνουά για να ανέβει στο βάθρο. Και αυτό το έχει πετύχει μεθοδικά, με κόπο αλλά και συνέπεια.
«Στόχος μας το χρυσό μετάλλιο μέσα στις επόμενες 3-4 διοργανώσεις»
«Αυτό χτίστηκε με ιδρώτα και από τις παλαιότερες γενιές, σιγά σιγά. Εδώ και πολλά χρόνια η Εθνική ομάδα έχει παγιωθεί στην 8αδα στα Παγκόσμια και τα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Η νέα γενιά έκανε και το επόμενο βήμα της τετράδας, να θεωρούμαστε φαβορί για μετάλλιο. Ωστόσο κάποιος τίτλος δεν έχει έρθει ακόμα. Είναι ένας από τους στόχους μας στις προσεχείς 3-4 διοργανώσεις. Να καταφέρουμε και αυτό το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Να πατήσουμε στην κορυφή».
Μεγάλος στόχος φυσικά είναι το Παρίσι. Η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της «Πόλης του Φωτός» το επόμενο καλοκαίρι. Και η αρμάδα του Θοδωρή Βλάχου θα κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσει το εισιτήριο όσο γρηγορότερα γίνεται. Θα έχει τρεις ευκαιρίες να το κάνει (δύο εισιτήρια στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αμερικής το καλοκαίρι, ένα στο Ευρωπαϊκό του Ισραήλ το Γενάρη και 4 στο Κατάρ και το Παγκόσμιο τον προσεχή Φλεβάρη).
«Το όνειρο κάθε αθλητή είναι να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο στόχος της Εθνικής ομάδας είναι ξεκάθαρα αυτός. Πρώτα να βρίσκεται εκεί και μετά να πρωταγωνιστήσει κιόλας. Αλλά πρέπει να το δούμε βήμα-βήμα. Όσο νωρίτερα μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε μια θέση για τη Γαλλία, τόσο καλύτερα θα είναι για όλους μας. Θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε στον τελικό στο Λος Άντζελες για να τελειώσουμε μια και καλή την πρόκριση στους Ολυμπιακούς του 2024 από τώρα».
Πηγή: bnsports.gr