Της Κατερίνας Τσατσαρώνη (Communication Strategist)
Ναι έχουμε ένα είδος «Μοναρχίας» και όχι τόσο λόγω συγκεντρωτισμού ή προσωπικότητας του νυν δημάρχου αλλά περισσότερο λόγω έλλειψης ισχυρής αντιπολίτευσης και κυβερνητικών πολιτικών της τελευταίας δωδεκαετίας (2010-2022) !
Σταμάτησα να πιστεύω εδώ και πάρα πολύ καιρό ότι αν απέχω από τις εκλογές στηρίζω άθελά μου τον ισχυρό.
Η αποχή για εμένα προσωπικά είναι πια στάση ζωής, είναι ιδεολογία. Αρνούμαι να ψηφίζω τιμωρητικά. Αρνούμαι να ψηφίζω όπως υποδηλώνει η παροιμία τον «μονόφθαλμο» γιατί οι υπόλοιποι είναι «στραβοί». Αρνούμαι να δίνω την συγκατάθεσή μου σε ένα ατόπημα που επί δεκαετίες συμβαίνει όχι μόνο στα 3Β αλλά σε όλη την Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο.
Στα 3Β δυστυχώς εάν δεν κατέβει ως υποψήφια ή υποψήφιος μια ισχυρή προσωπικότητα με συγκεκριμένες προτάσεις για το πως θα επαναφέρει την ποιότητα ζωής μας που βασιζόταν σε πολύ απλά πράγματα της καθημερινότητας λόγω του περιβαλλοντικού πλούτου, δεν έχουμε ούτε μια επιλογή.
Ο πρώην Δήμαρχος λογικά έχει φθαρεί όχι μόνο λόγω του ότι δεν στάθηκε δίπλα στους Δημότες σε δηλωμένες ανάγκες τους αλλά και λόγω πολυετούς θυτίας. Δυστυχώς όμως ούτε η αντιπολίτευση, με εξαίρεση 1-2 δημοτικών συμβούλων, τα κατάφερε. Στον Δήμο 3Β δυστυχώς έχουμε έλλειψη δημοκρατίας γιατί υπάρχει έλλειψη ισχυρής αντιπολίτευσης.
Συστηματικά στα 3Β, όπως άλλωστε και σε όλους τους πανέμορφους παραλιακούς τόπους, η οικονομική ανισότητα διογκώνεται λόγω της έκρηξης τουριστικών επενδύσεων και ως εκ τούτου της έντονης κατασκευαστικής δραστηριότητας. Οι τιμές πώλησης και ενοικίασης των ακινήτων έχουν εκτιναχθεί συμπαρασύροντας και την φορολογία. Το κόστος διαβίωσης στα 3Β και προ ενεργειακής κρίσης είχε αυξηθεί. Οι οικογένειες, οι νέοι άνθρωποι και οι συνταξιούχοι δεν μπορούν ούτε το πιο απλό αλλά πολύτιμο αγαθό, την θάλασσα, να χαρούν χωρίς να πληρώσουν. Μια προς μια οι όμορφες παραλίες μετατρέπονται σε οργανωμένες παραλίες αβάσταχτου κόστους όπως στην Μύκονο. Ένα προς ένα τα πευκοδάση όπως της Φασκομηλιάς, του Πευκωτού, του Δυλόφου, του Πανοράματος ή καίγονται ή οικοπεδοποιούνται.
Τα καλοκαίρια η κίνηση, ο θόρυβος από τα μαγαζιά της νύχτας με την εκωφαντική μουσική και τα πυροτεχνήματα, ιδιαίτερα στην Βάρκιζα, δεν αφήνουν τους κατοίκους του παραλιακού μετώπου να κοιμηθούν. Οι γεμάτοι λακούβες και εξογκώματα δρόμοι της Βούλας έχουν γίνει πίστες ταχύτητας πολυτελών γρήγορων αυτοκινήτων που θέτουν σε κίνδυνο ότι περπατάει και αναπνέει. Η Βούλα έχει γεμίσει επίσης με επικίνδυνα κακοποιά στοιχεία (Διαβάστε τα δημοσιεύματα της τελευταίας πενταετίας για απόπειρες βιασμών, εξαρθρώσεις εσυμμοριών, ένοπλες συγκρούσεις συμμοριών, δολοφωνίες ανθρώπων της νύχτας). Το αστυνομικό τμήμα υπολειτουργεί, με περιπολικό, κατά δήλωση αξιωματικού, διαθέσιμο μόνο το βράδυ.
Ως εύκολη λύση τα πεζοδρόμια για να είναι προσβάσιμα αποψυλώνονται και μετατρέπονται σε φούρνους το καλοκαίρι αντί να γίνει μια κυκλοφοριακή μελέτη με στόχο όλοι οι εσωτερικοί δρόμοι να μετατραπούν σε ήπιας κυκλοφορίας .
Στην Βουλιαγμένη ο πανέμορφος όρμος της, με την μετατροπή της γραφικής Μαρίνας σε μικρό λιμάνι για Mega Yachts, καταστράφηκε δια παντός. Η Βουλιαγμένη σταδιακά μετατρέπεται σε Μονακό λόγω της σχεδόν ίδιας μορφολογίας τους (Λόφοι οι οποίοι συνορεύουν με Θάλασσα).Ο επενδυτικός πλούτος και το τσιμέντο αντικαθιστά τον ανεκτίμητο περιβαλλοντικό της πλούτο.
Δυστυχώς στα 3Β το μεγαλύτερο ποσοστό των δημοτών είμαστε έρμαια των αποφάσεων των επενδυτών και της εκάστοτε κυβέρνησης. Όποιος και να είναι Δήμαρχος μετά τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές θα αναγκαστεί να ακολουθήσει τις κυβερνητικές αποφάσεις εκτός και αν ως εκ θαύματος εμφανιστεί μια προσωπικότητα με δυναμισμό, πείσμα και με τα «κότσια» να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να πει «ΩΣ ΕΔΩ ΗΤΑΝ» και δεν φοβηθεί μαζί με τους πολίτες να «Μπει μπροστά στις μπουλντόζες». Μπορεί να πει κάποιος ότι αυτοί είναι λαικισμοί αλλά καλώς ή κακώς οι αγώνες θέλουν έμπρακτες «θυσίες» και όχι μόνο λόγια.