» …και οι αγκυλώσεις των υποστηρικτών τους»

Επενδυτής: κεφαλαιούχος που διαθέτει χρήματα για επένδυση σε οικονομική επιχείρηση (Λεξικό Τριανταφυλλίδη)

Επενδυτής στο παράκτιο μέτωπο του δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης: Στον επενδυτή (εταιρεία ή κοινοπραξία ή fund) παραχωρείται ένα τμήμα δημόσιας περιουσίας έναντι αντιτίμου, το κόστος των εγκαταστάσεων συχνά είναι δάνειο από ελληνικές τράπεζες ή επιδότηση από το ελληνικό κράτος. Υπογράφει μία σύμβαση στην οποία περιγράφεται ‘’λεπτομερώς’’ τι επιτρέπεται να κάνει σε αυτό το κομμάτι γης και τι όχι.

Η ιστορία μέχρι σήμερα αποδεικνύει ότι ο «επενδυτής» το διαμορφώνει και το λειτουργεί όπως ακριβώς θέλει, αν θέλει πληρώνει τις υποχρεώσεις του (αντίτιμο, δημοτικά τέλη, φόρους, ΦΠΑ, ρεύμα, νερό) και αν αποφασίσει ότι δεν θέλει να συνεχίσει την επενδυτική του δραστηριότητα, φεύγει και το αφήνει κλειστό να ρημάζει για χρόνια, χωρίς κανείς να τον ενοχλεί.

Απόδειξη, τα καλύτερα κομμάτια της παραλίας μας (Β’ πλαζ, πρώην κάμπινγκ Βούλας) έμειναν κλειστά για δεκαετίες λόγω των «επενδυτών» που λειτούργησαν με αυτό τον τρόπο. Το κράτος και ο δήμος αδιαφόρησαν επιδεικτικά. Και σε αυτά όμως που δεν έκλεισαν, όπως η Α’ πλαζ και η πλαζ της Βάρκιζας καταγράφεται σωρεία παραβάσεων (ενοικιαστές που έφευγαν αφήνοντας οφειλές, κοπές δέντρων, αυθαίρετες κατασκευές, παραλίες σε κακή κατάσταση). Όμως και η συνολική επένδυση του Αστέρα Βουλιαγμένης αποτελεί σαφές παράδειγμα υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος και της προστασίας των αρχαιοτήτων.

Υπήρξε κάποιο όφελος για την πόλη μας και τους πολίτες από αυτού του είδους τις επενδύσεις;  Ή κάποιου είδους περιβαλλοντική ή αισθητική αναβάθμιση;

Τι σχέση έχουν οι «επενδυτές» τέτοιου τύπου με την υγιή επιχειρηματικότητα που αναπτύσσεται στην πόλη μας; Γιατί πρέπει αυτοί οι «επενδυτές» να υποστηρίζονται άκριτα από το Δήμο και να βρίσκονται στο απυρόβλητο ακόμα και όταν η δράση τους βλάπτει το κοινωνικό σύνολο;

Σε όλη την υφήλιο στις πόλεις και τα προάστιά τους αναζητούνται ελεύθεροι χώροι για Δημόσια κοινή χρήση από τους πολίτες, με στόχο την αναβάθμιση του περιβάλλοντος έναντι των δομημένων χώρων και τελικά την καλύτερη ποιότητα ζωής των πολιτών. Στη χώρα μας και ειδικά στο Δήμο μας η Δημόσια και η παράκτια ζώνη και η παραλία δίνεται μερικώς ή ολικώς σε  «επενδυτές» με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος των λίγων και εκλεκτών, με τους πολίτες να χάνουν το  σπουδαιότερο και ζωτικής σημασίας αυτό χώρο.

Η ορθολογική διαχείριση του Δημόσιου χώρου για την ωφέλεια των πολιτών και την διασφάλιση του περιβάλλοντος και της ευζωίας απαιτεί την  διασφάλιση της κοινοχρηστίας και της ελεύθερης πρόσβασης σε όλους. Άρα ΟΧΙ στην καθολική εφαρμογή πολιτικών εκχώρησης των δημόσιων χώρων σε κερδοσκόπους ‘’επενδυτές’’.

Μήπως τελικά είναι θέμα ιδεολογικής αγκύλωσής τους;

Το Σάββατο 4 Ιουνίου η ΡΙ.ΚΙ.Π.  Β.Β.Β.  κάλεσε τους πολίτες να επισκεφτούμε το πρώην κάμπινγκ Βούλας για να διαπιστώσουμε το μέγεθος της περιβαλλοντικής  καταστροφής, το Δημοτικό συμβούλιο σύσσωμο αρνήθηκε την πρόταση να συμμετέχει.

Ένα οικοσύστημα παρθένο για πολλά χρόνια με δέντρα, θάμνους και την αντίστοιχη ζωή που φιλοξενούσε, θυμίζει τώρα τα παλιά χωμάτινα γήπεδα ποδοσφαίρου. Οι φωτογραφίες είναι ενδεικτικές, αλλά από κοντά η αίσθηση είναι τρομακτική. Κι αν σκεφτεί κανείς όχι μόνο τα δέντρα που κόπηκαν αλλά και τα ζώα που πέθαναν, η απώλεια πονάει. Όπως πονάει και η απώλεια του δάσους του Πανοράματος την ίδια μέρα από φωτιά και το κόψιμο των δέντρων στον Αστέρα και τη Μαρίνα Βουλιαγμένης αλλά και στην Α’ πλαζ .

Διαφορετικά μεγέθη, αλλά με κοινό παρανομαστή την καταστροφή του περιβάλλοντος με άμεση συνέπεια την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας.

Η ΡΙ.ΚΙ.Π.  Β.Β.Β.  ανέδειξε το θέμα στο Δημοτικό συμβούλιο αλλά και στην συνεδρίαση των ΕΠ.ΕΛ.ΑΚ. (Επιτροπές Ελέγχου Ακτών) που μετέχει και η ΕΤ.Α.Δ. (Εταιρεία Ακίνητων Δημοσίου) και ζήτησε να εκδιωχθεί άμεσα ο επενδυτής λόγω αφερεγγυότητας αφού καταπάτησε τη σύμβαση που έχει υπογράψει. Ανέδειξε επίσης το θέμα του αγωγού των ομβρίων, του οποίου η κατασκευή δεν θα ακολουθήσει τις προβλεπόμενες προδιαγραφές και τελικά θα πληρωθεί από το Δήμο, όπως αναφέρουν τα δημόσια έγγραφα, και όχι από τον επενδυτή.

Η απάντηση του δημάρχου σε όλα αυτά είναι να κατηγορήσει τη ΡΙ.ΚΙ.Π.  Β.Β.Β.  ότι στρέφεται εναντίον κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων!

Αναρωτιόμαστε, ποιος είναι τελικά ο ρόλος της δημοτικής αρχής; Να υπερασπίζεται με πάθος την ιδιωτική πρωτοβουλία-και στη συγκεκριμένη περίπτωση την κοινοπραξία που έχει αναλάβει το π. κάμπινγκ ή να προασπίζει τα συμφέροντα των δημοτών, να παρακολουθεί τις εργασίες και να διαπιστώνει εάν γίνονται παρανομίες; Πόσους ελέγχους είχε κάνει ο Δήμος πριν και μετά από την καταγγελία του Θάνου Ματόπουλου; Τελικά ποιος θα πληρώσει την κατασκευή του αγωγού;

Ευτυχώς ζούμε σε μία εποχή που ο πολίτης που ενδιαφέρεται μπορεί να βρει πληροφορίες για όλα τα παραπάνω θέματα και να ελέγξει την αξιοπιστία όλων των εμπλεκομένων σχετικά με όλα τα θέματα που αφορούν το Δήμο.

Η ΡΙ.ΚΙ.Π.  Β.Β.Β.  θα συνεχίσει να αναδεικνύει και να αγωνίζεται για τα θέματα που αφορούν το περιβάλλον και την κοινωνία, διαχωρίζοντας πάντα την υγιή επιχειρηματικότητα από τις καταστροφικές «επενδύσεις» σε όλο το παράκτιο μέτωπο του Σαρωνικού, τις οποίες έχουμε γνωρίσει πολύ καλά τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικά σήμερα που η κυβέρνηση και οι θιασώτες των κερδοσκόπων το βάζουν και πάλι στο στόχαστρο, με το νέο χωροταξικό για το παράκτιο του Σαρωνικού.

Για εμάς η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και η προάσπιση του Δημόσιου κοινόχρηστου χαρακτήρά του είναι η μόνη αξιόπιστη επένδυση που εξασφαλίζει το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας και του πλανήτη.