Στην χώρα μας μετά την δεκαετή οικονομική κρίση και στην συνέχεια με την πανδημία τα ποσοστά ανεργίας εκτοξεύτηκαν και σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT το ποσοστό ανέρχεται στο 15,8%, ενώ η ανεργία των νέων στο 34,8%. Για να υπάρξει μέλλον και να σταματήσει η φυγή των νέων στο εξωτερικό, πρέπει να οργανωθεί η αναπτυξιακή ανάκαμψη με την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την κινητοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Σε αυτή την διαδικασία είναι αναγκαίο να έρθει «νέο αίμα» στην αγορά, μια νέα γενιά επιχειρηματιών, που με πρωτότυπες ιδέες, όρεξη, δημιουργικότητα και ευχέρεια στις νέες τεχνολογία, άρα και στην εύρεση πληροφορίας, θα εισφέρει στην έξοδο της χώρας από την κρίση.
Ο όρος «Νεανική Επιχειρηματικότητα» ακούγεται πολύ τελευταία, ίσως γιατί περιέχει δύο λέξεις που είναι εκ φύσεως θετικές: Νεανικότητα που πάντα έχει θετική αποδοχή αφού αφορά τους νέους και Επιχειρηματικότητα που στην Ελλάδα δεν έχει λάβει την αναγνώριση που θα έπρεπε, αφού μέχρι πρόσφατα η λέξη επιχειρηματίας ήταν συνώνυμη με τις λέξεις «απατεώνας», «καταπιεστής» και διάφορες άλλες. Στην Ελλάδα λοιπόν, οι γονείς, πάντα, παρότρυναν τα παιδιά τους να γίνουν υπάλληλοι και κυρίως στο δημόσιο τομέα που θα απολάμβαναν τη μονιμότητα και πολλά άλλα οφέλη. Ελάχιστοι παρότρυναν τα παιδιά τους να δημιουργήσουν κάτι νέο, κάτι δικό τους. Η μόνιμη επωδός: «Που να μπλέκεις τώρα με τέτοια; Βρες μια θέση κάπου και μείνε εκεί.»
Μία πλύση εγκεφάλου, που σχεδόν εκμηδένιζε τη δημιουργικότητα των νέων. Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν μάθαμε να κάνουμε όνειρα προς την επιτυχία αλλά μάθαμε πως να βολευόμαστε. Αυτός είναι και ο λόγος που παρά την τεράστια ανεργία που μαστίζει την χώρα μας οι νέοι δυσκολεύονται να στραφούν προς την επιχειρηματικότητα. Μπορούν όλοι να γίνουν επιχειρηματίες; Όχι, αλλά δεν μπορούν να υπάρχουν και υπάλληλοι αν δεν υπάρχουν επιχειρηματίες. Βέβαια το ανοίξεις μια επιχείρηση δεν είναι εύκολο και στην Ελλάδα γίνεται ακόμη πιο δύσκολο. Όμως είναι ο υγιής τρόπος για να ευημερεί μια κοινωνία.
Γι αυτό οι νέοι άνθρωποι πρέπει να έχουν όνειρα και το θάρρος να τα ακολουθούν. Δεν έχουν τίποτε να χάσουν γιατί είναι νέοι, δεν έχουν κάνει ακόμη οικογένεια , δεν υπάρχει γι αυτούς η κοινωνική πίεση της αποτυχίας. ΄Εχουν όμως όρεξη για δουλειά και χρόνο. Μπορεί και να αποτύχουν, όμως κάθε αποτυχία μεταφράζεται σε εμπειρία, έτσι ώστε στην δεύτερη ή την τρίτη προσπάθεια να πετύχουν και έτσι να συμβάλλουν στην οικονομία και την ανάπτυξη. Βέβαια καλό θα ήταν όλοι εμείς να μην περιμένουμε να αποτύχουν αλλά να στηρίζουμε τις προσπάθειες τους που πολλές φορές αποτυγχάνουν πιο πολύ λόγω έλλειψης δικτύωσης παρά λόγω έλλειψης χρημάτων.
Στον Δήμο μας τελευταία, πολλοί νέοι έχουν ξεκινήσει τις δικές τους επιχειρήσεις και καλό είναι να αναδεικνύουμε τα νέα παιδιά που τολμούν.
Σήμερα θα αναφερθώ σε μια νέα επιχείρηση που μου έκανε εντύπωση, γιατί την ξεκίνησε ένα νέο κορίτσι μόλις 26 ετών, που γύρισε από τον Καναδά, αφού ειδικεύτηκες την τέχνη του ημιμόνιμου μακιγιάζ. Είναι κάτι που δεν γνώριζα και πήγα στο studio που άνοιξε στην οδό Βάκχου 26 στην Βάρη για να δω και να καταλάβω.
Το ημιμόνιμο μακιγιάζ ή semi-permanent tattoo υπάγεται στον κλάδο της δερματοστιξίας που αν και είναι ένας κλάδος νεοσύστατος σχετικά, η εφαρμογή της δερματοστιξίας ανάγεται σε χιλιάδες χρόνια πριν. Ανήκει στην κατηγορία του κοσμητικού και το αποτέλεσμα δεν είναι μόνιμο, γιατί μπορεί να αλλάξει η μόδα, ο τρόπο ζωής και τα λοιπά.
Η εφαρμογή της δερματοστιξίας εξαπλώνεται συνεχώς, κυριεύει πραγματικά τον πλανήτη και προσελκύει συνεχώς νέους υποψήφιους.Πρόκειται για μία μέθοδο μόνιμα εξελισσόμενη η οποία ανταποκρίνεται σε νέες ανάγκες συνεχώς. Αξιοποιείται δε, όλο και περισσότερο καθώς προκύπτουν νέα ευρήματα ως προς την χρήση της.
Η νεαρή λοιπόν, Rouli Basil, έφερε από τον Καναδά στην Βάρη αυτή την νέα μέθοδο και ξεκίνησε μια νέα πρωτοποριακή επιχείρηση που απευθύνεται όχι μόνο σε εσάς κυρίες μου αλλά και σε εμάς τους άνδρες.
Της ευχόμαστε καλή επιτυχία.
#ilovevouliagmeni.gr